Η σχέση με τη μαγειρική είναι παλιά σχέση, αλλά όχι παλιοσχέση. Ξεκινά και διακόπτεται κατά καιρούς αναλόγως των διαθέσεων που με βρίσκουν. Οι φίλοι που έχουν φάει από τα χεράκια μου, λένε καλά λόγια και ελπίζω πάντα να βλέπω άδεια πιάτα όταν στρώνω τραπέζι. Διαθέτω μια καλή βιβλιοθήκη σε αυτή την κατηγορία και πάντα μου άρεσαν τα βιβλία μαγειρικής. Τα θεωρώ υπέροχα αναγνώσματα και παλιά τα διάβαζα πριν κοιμηθώ. Βέβαια αυτό δεν είναι καινούργιο. Έχω ακούσει πως πολλοί του κάνουν. Τα βιβλία μαγειρικής είναι μια μικρή περιπέτεια. Μπορεί να γράφουν απλά τις συνταγές αλλά αναλόγως της εθνικότητας σίγουρα μπορείς να μάθεις γεωγραφία και την κουλτούρα των λαών μέσα από το φαγητό τους. Ένα κάτι που μου άρεσε πάντα όμως, είναι να εξερευνώ τα μαγείρια γενικώς. Τους chef (και υπάρχουν τόσοι πολλοί…) και όλα τους τα λεγόμενα. Συνταγές, χαρακτήρες, τρόποι μαγειρέματος, και όλα τα μικρά μυστικά τους, τα tips για καλύτερο φαγητό. Μου αρέσουν τα μικρά gourmet μυστικά. Θέλω να γνωρίζω πως γίνεται κάτι και μπορώ να παρακολουθώ με τις ώρες όλα τα ντοκιμαντέρ που έχουν να κάνουν με μαγειρική. Αγαπώ το Michel Roux γιατί τον βρίσκω εξαιρετικά συμπαθητική φατσούλα και θαυμάζω τον Heston Blumenthal με τα μοριακά, επιστημονικά του μαγειρέματα. Πρόσφατα παρακολούθησα ένα φοβερό ντοκιμαντέρ για τον Escoffier, το Γάλλο σεφ που έκανε στην ουσία τη Γαλλική κουζίνα διάσημη. Ο Michel Roux το έψαξε το ζήτημα και έπεσε από τα σύννεφα όταν του είπαν πως ήταν μικροαπατεωνίσκος. Αχ! απογοήτευση!
Polpo\’s Russell Norman on his inspiration: Venice. from touchfood on Vimeo.
Προχθές τώρα, ανακάλυψα ένα blog το don\’t ever read me, που έχει να κάνει με διάφορα, αλλά μιλάμε για πολύ ψάξιμο στην κουζίνα. Από εκεί έμαθα για τον Russell Norman, restaurater που έβγαλε ένα πανέμορφο βιβλίο για τη μαγειρική της Βενετίας, το οποίο και παράγγειλα ΑΜΕΣΑ! Υπέροχα όμορφο, λατρεμένο θέμα. Το ντοκιμαντέρ για το βιβλίο και το ένα από τα τρία εστιατόρια του θα δείτε σήμερα εδώ στο Rdeco. Πολύ καλό ανάγνωσμα επίσης είναι του Μιχάλη Μιχαήλ, τα ημερολόγια κουζίνας στη Lifo και η Veggie Wedgie στα χορτοφαγικά της. Άλλα μαγειρέματα και αναγνώσματα έχουμε βάλει εδώ, εδώ για τον Κο Μπάρλο και τα μαθήματα του, εδώ πως θα γίνεις μάγειρας,
Παραθέτω ακριβώς τα λόγια από το Don’t ever read me:
Το Polpo, όμως, δεν είναι απλώς ένα βιβλίο με συνταγές μαγειρικής. Είναι η αφήγηση των ταξιδιών του Russell Norman στη Βενετία, η πρώτη φορά που έφτασε στον άσχημο σταθμό της πόλης και οι πρώτες του – διόλου γοητευτικές – εικόνες από τα τουριστικά εστιατόρια, η φιλία του με το συμφοιτητή που τον κάλεσε εκεί και ο οποίος έγινε ο μετέπειτα συνιδιοκτήτης του εστιατορίου του, είναι η εξιστόρηση της ανακάλυψης των μικρών παραδοσιακών εστιατορίων στα στενά σοκάκια, οι αναμνήσεις των ταξιδιών εκεί με τη γυναίκα του. Προτού παραθέσει μία σειρά απλών πλην όμως απίστευτα ελκυστικών συνταγών, ο Russell Norman έχει αφηγηθεί το όραμα ενός εστιατορίου το οποίο άνοιξε ακριβώς ένα χρόνο μετά την κατάρρευση της Lehman Brothers, καταμεσίς μιας οικονομικής κρίσης. Ο Norman ξεδιπλώνει την αγάπη του για τη Βενετία και την κουζίνα της, το πάθος για το εστιατόριό του, για τα υλικά και τους συνδυασμούς τους.
Xαίρομαι επίσης γιατί έχω να ανακοινώσω πως στα πλαίσια της αναβάθμισης των monoblogs σε Nest Media, το Rdeco αλλάζει. Θα γίνει γλύκα, θα φρεσκαριστεί εμφανισιακά και θα έχει κι άλλες εκπλήξεις. Το πιο σημαντικό είναι πως θα μεγαλώσει η κεντρική του στήλη κι έτσι τα βίντεο θα προβάλλονται πλέον σε μέγεθος 640px. και όχι μικρά (550px.) που είναι τώρα. Μπορεί να γίνει και ένα food section στο τέλος 😀
Στο θέμα μας λοιπόν, σήμερα μιλάμε για τον Russell Norman, το βιβλίο του Polpo και το ένα από τα 6 εστιατόρια του (άλλα είναι τα: Polpo Covent Garden, Spuntino, Polpeto, Mishkin\’s), το ομώνυμο Polpo στο Smithfield. Συνέντευξη του στο GQ από όπου είναι και οι φωτογραφίες.
Υπέροχο εντελώς vintage industrial κτήριο, με παλιό τουβλάκι, παλιά ξύλα, απλό Μεσογειακό φαγητό. Θα σας δώσω και μια συνταγή μάλιστα. Το κτήριο αυτό ήταν βέβαια το σπίτι του Ιταλού ζωγράφου του 18ου αιώνα, Canaletto. Το Polpo είναι γνωστό και αυτοχαρακτηρίζεται στο site του ως Venetian bacaro – Italian tapas bar. Το μενού αποτελείται από μικρά πιάτα, γνωστά στην Ιταλία ως cicheti, που είναι όπως κατάλαβες μεζεδάκια. Οι Άγγλοι τώρα ξέρεις πως είναι με αυτά. Δε γνωρίζουν τι θα πει να μοιράζεσαι το φαγητό σου! Μπορείς να διαβάσεις την εμπειρία του David Mitchell εδώ.
photos via GQ and Paul Winch Furness
“I\’m interested in making food simpler. We don\’t
believe in celebrity and all that sort of nonsense.”
Russell Norman
Όπως καταλαβαίνεις ο τύπος έφερε και μια μικρή επανάσταση στο τομέα φαγητού στο Λονδίνο. Δε κάνει ρεζερβέ (που μου φέρνει στο μυαλό τον άλλο φοβερό Αntony Bourdain) και πας εκεί να περιμένεις για το φαγητό σου. Σκέφτηκε πως έτσι είναι πιο απλό και μάλλον έγινε πραγματικότητα αφού για ένα εστιατόριο που καθίζει 70 άτομα, έκαναν σε μια εβδομάδα 1400! Το μενού του δε, είναι οικονομικό από ότι είδα.
Polpo has received the Michelin Guide\’s Bib Gourmand for the last two consecutive years
and was awarded 2 Rosettes in the AA Guide for Culinary Excellence 2012-2013
To βιβλίο Polpo. Αγοράζεις Αmazon ή ακόμα καλύτερα στο ίδιο το Polpo αν πας για φαγητό.
Δες τη λίστα μου στο you tube που λέγεται Foody.
Ορίστε και η συνταγή για pizetta bianca, octupus, and more.
Θα ήθελα επίσης να ευχαριστήσω πολλούς από τους Rdecofans γιατί ξέρεις, εκτός των μηνυμάτων που ζητάνε συμβουλές για διακόσμηση, υπάρχουν και κάποια άλλα που είναι εντελώς με σκοπό την επικοινωνία και αφορμή το Rdeco. Υπάρχουν άνθρωποι που διαβάζουν καθημερινά και δεν είναι γιατί τόσο αγαπάνε τη διακόσμηση μόνο. Θέλω να πω ευχαριστώ στη φίλη που μου έγραψε πως την έκανα να ξανανιώσει την οικογένεια της, ευχαριστώ τη φίλη που μου είπε ευχαριστώ γιατί την οδήγησα σε μια νέα καριέρα διακοσμήτριας, τη φίλη που με ευχαρίστησε όταν δεν πρόλαβε να ευχαριστήσει μια φίλη που έφυγε για να περάσει απέναντι, μια φίλη που με ευχαρίστησε γιατί έπιασε εργαλεία και δουλεύει πλέον το χόμπι της. Σας αγαπώ όλους και όλες, γιατί πιστεύω πως είμαστε ξεχωριστοί και αυτό είναι το ζήτημα. Ευχαριστώ και τους φανς που σχολιάζουν καθημερινά, ακόμα κι όταν παρουσιάζονται ευτράπελα.
Φιλιά,
Εύα.
Υ.Γ. το βράδυ έφτιαξα πιττάκια με σκέτο αλεύρι, νερό, αλάτι, κάρυ, τηγανητά σε ελάχιστο λάδι και αντικολλητικό τηγάνι. Επάνω έπεσε φρέσκο, ολόφρεσκο τυροβολάκι και λίγο ψιλοκομμένο χαμόν για γούστο.
Μείνε εδώ ή ξαναπέρνα στις 11:10. Θα έχει λάμπα DIY.