Ανανεώνω την ανάρτηση με νέα ερώτηση από την αναγνώστρια Σ. και το κάνω εδώ ώστε όλα τα θέματα περί βαψίματος και γενικών μερεμετιών να βρίσκονται σε ένα σημείο για να τα βρίσκεις. Πάρε την ερώτηση και αμέσως και την απάντηση:
“Αγαπητό R-deco,εξαιρετική η δουλειά σας.. μόλις σας ανακάλυψα και είμαι ενθουσιασμένη! Θα ήθελα να ρωτήσω κάτι σε σχέση με τα μερεμέτια κ τα βαψίματα που θα ξεκινήσω σε λίγο καιρό. Το πρόβλημα είναι οτι οι τοίχοι έχουν βαφτεί πριν χρόνια με λαδομπογιά. Ποιά θα ήταν η πιό σωστή διαδικασία προκειμένου να βαφτεί τώρα εκ νέου με πλαστικό? Ευχαριστώ εκ των προτέρων. Σ.”
Αγαπητή Σ. δύο είναι τα ενδεχόμενα. Το πρώτο που μπορείς να κάνεις είναι να ξαναβάψεις από πάνω με λαδομπογιά μόνο που τώρα υπάρχουν νέα προϊόντα σε όλες τις εταιρείες χωρίς να είναι γυαλιστερά. Δηλαδή ριπολίνη ματ. Αυτή είναι μια πολύ εύκολη λύση. Υπάρχει μια περίπτωση να έχει περαστεί η παλιά λαδομπογιά με κόλα από πάνω, γιατί έτσι έκαναν παλιά. Για να δεις αν συμβαίνει αυτό πρέπει να βρέξεις καλά ένα ρολό βαψίματος με νερό και να περάσεις ένα σημείο του τοίχου καλά καλά να βραχεί. Θα το αφήσεις λίγη ώρα να μουλιάσει λίγο και μετά θα πάρεις τη σπάτουλα ή ξύστρα και θα ξύσεις λίγο. Αν δεις ότι βγαίνει κομμάτι ή κάτι σαν πέτσα (φίλμ) ή κάτι σα λάσπωμα τότε αυτό σημαίνει πως έχει περαστεί ο τοίχος με κόλα.
Σε αυτή την περίπτωση πρέπει να αφαιρεθεί όλη η κόλλα με τρίψιμο. Να αφαιρεθεί τελείως. Εάν δεν συμβαίνει αυτό, είσαι τυχερή και μπορείς ή να βάψεις από πάνω με πλαστικό αφού πρώτα ασταρώσεις ή να βάψεις όπως είπα πάλι με ριπολίνη νερού, ματ και όχι γυαλιστερή ή πάλι με λαδομπογιά που μάλλον δε θέλεις. Αν θέλεις ανοιχτότερο χρώμα και αυτό που έχεις τώρ είναι πολύ σκούρο, τότε πέρνα πρώτα ένα χέρι λευκό. Εάν διαλέξεις χρώμα από τη βεντάλια και θέλεις να το συνδυάσεις με κάποιο ιδίου χρώματος πλαστικό, να ξέρεις πως πάντα η λαδομπογιά ή ριπολίνη βγαίνει ένα τόνο πιο ανοιχτή από το πλαστικό. Άρα θα πάρεις ένα τόνο σκουρότερη ριπολίνη από το πλαστικό σου. Καλύτερα πάντα να παίρνεις ένα δείγμα για να επιλέξεις το σωστό χρώμα, όπως έχω ξαναπεί.
Διπλή ανάρτηση σήμερα γιατί το ηλεκτρονικό περιστέρι ήρθε ξανά και μου άφησε ένα εξπρές συστημένο. Χωρίς πολλά λόγια σου παραθέτω τα λεγόμενα της αναγνώστριας Αγγελικής:
“Αγαπητή Εύα,
Τα τελευταία 2 χρόνια με μεγάλη αγάπη και μεράκι χτίζουμε το σπίτι μας. Τώρα είμαστε στο σημείο όπου θα μπουν οι μπογιατζήδες για να αναλάβουν δράση! Παρεμπιπτόντως για τα χρώματα δεν πολυανησυχώ, με έχεις κατατοπίσει αρκετά με τα ποστ που γράφεις κατά καιρούς. Το μεγάλο μου θέμα είναι το σπατουλάρισμα.. Σίγουρα λέω να κάνω στο σαλόνι, στα χολ κτλ. Αυτό που με προβληματίζει ειναι τα υπνοδωμάτια. Άλλοι το παρουσιάζουν σαν κάτι το πολύ ανθυγιεινό και με ξορκίζουν να μην το κάνω κι άλλοι λένε ότι δεν παίζει καμία σημασία. Εσύ με την πείρα σου τι προτείνεις? Γενικά τι άποψη έχεις για το σπατουλάρισμα? Έχω μπερδευτεί πολύ! Θα εκτιμήσω δεόντως τα φώτα σου αλλά και τα φώτα των φίλων του Rdeco!
Ευχαριστώ εκ των προτέρων!
Πολλά φιλιά
Αγγελική”
Αγαπητή Αγγελική, το θέμα σου είναι σχετικό κατά κάποιο τρόπο και έχει δύο σκέλη: το οικολογικό και το πρακτικό και ευθύς αμέσως θα σου εξηγήσω γιατί. Καταρχάς να πούμε πως ο στόκος σπατουλαρίσματος είναι ένα υλικό που δεν περικλείεται στις τεχνικές προδιαγραφές περί VOC, δηλαδή χαμηλής εκπομπής ρύπων. Τα υλικά κατασκευής του είναι κυρίως λευκό τσιμέντο, γύψος και συμπολυμερείς ακρυλικές ρητίνες. Άρα δε θεωρείται ανθυγιεινός. Κατά τα άλλα υπάρχουν μάρκες που περιέχουν και νάφθα ή ναφθικό οξύ (πετρελαίου) και διάλυμα αμμωνίας. Όλα αυτά είναι υλικά που χρησιμοποιούνται σε μια οικοδομή μέσα στο ένα ή στο άλλο υλικό σοβατίσματος, βαφής κτλ. Ουσιαστικά δεν αποτελεί υλικό να το φοβάσαι αφού όμως έχεις εξασφαλίσει ότι και τα χρώματα σου αλλά κυρίως τα αστάρια που θα περαστούν θα είναι και αυτά οικολογικά.
Φυσικά και τα χρώματα που θα βάλεις, για να μη σε πάω προς τα μέσα και σου πω πόσα ανθυγιεινά έχεις ήδη βάλει και δε το ξέρεις. Υπάρχει όμως και οικολογικός στόκος για παράδειγμα ο ΚΕΙΜ Dolomit της ABIO που είναι οικολογικός στόκος σπατουλαρίσματος με οργανικό περιεχόμενο <3% δηλαδή όλα τα παραπάνω χημικά που αναφέραμε. Αυτό το υλικό αφήνει το τοίχο να αναπνέει και δεν εξατμίζει χημικές βλαβερές ουσίες. Οπότε όσον αφορά στο πρώτο σκέλος της απάντησης μου νομίζω ότι σε κάλυψα είτε χρησιμοποιήσεις αυτή τη μάρκα είτε βρεις κάποια άλλη με τα ίδια τεχνικά χαρακτηριστικά.
Σπατουλάρισμα
Από εκεί και μετά υπάρχει το θέμα εφαρμογής. Το πρώτο και πιο σημαντικό και προσέξτε το πάρα πολύ καλά είναι πως από το σοβάντισμα στο στοκάρισμα πρέπει να μεσολαβήσει ένας μήνας τουλάχιστον. Να στεγνώσει καλά ο χώρος και σε ιδανικές συνθήκες. Εάν μπορείτε να ανάψετε και καλοριφέρ -αν είναι περασμένα- ακόμα καλύτερα, αλλιώς ένας θερμός μήνας είναι ιδανικός χρόνος. Προσωπικά θεωρώ πως αν ο τεχνίτης σου είναι καλός στη δουλειά του και ο σοβατζής δε σου έχει αφήσει σοβαρά ζητήματα ένα πολύ λεπτό στρώμα στόκου δεν κάνει κακό. Από την άλλη αν αυτό είναι κάτι που δε μπορείς να το εξασφαλίσεις με τη συζήτηση που θα κάνεις με το μπογιατζή σου, μπορεί να είναι καλύτερο να αφήσεις τους τοίχους που μου ανέφερες χωρίς σπατουλάρισμα, πράγμα που σημαίνει μικρότερο πρόβλημα στο μέλλον. Το πολύ στοκάρισμα σε καμία περίπτωση δεν είναι καλό. Σε τοίχο χωρίς σπατουλάρισμα λόγω μεγάλης απορροφητικότητας προτείνεται και χρώμα υδρύαλου με βάση το πυριτικό άλας, χωρίς πετροχημικά πρόσθετα. Eπειδή είναι χωρίς οργανικά συστατικά είναι βραδύκαυστα και δεν επιτρέπουν τη δημιουργία μικροοργανισμών και μούχλας αφού είναι ορυκτά. Ένα παράδειγμα είναι τα Keim.
To σπατουλάρισμα είναι μια εργασία που είναι μπελαλίδικη και είναι πάνω από το μισό του αποτελέσματος. Τις περισσότερες φορές οι ελαιοχρωματιστές αφού σπατουλάρουν και τρίψουν, βάφουν ένα χέρι και τότε βλέπουν τις ατέλειες ώστε να ξανατρίψουν. Το να τσεκάρεις το τοίχο ενός μπογιατζή δεν είναι δύσκολο, χρησιμοποιείς μια λάμπα και φωτίζεις κοντά στην επιφάνεια του τοίχου. Υπό το φως φαίνονται όλα τα σημάδια που θέλουν προσοχή. Εάν έχουμε παλιούς τοίχους που θέλουν πολύ στοκάρισμα, να ξέρεις πως όσο και να τους σπατουλάρεις δεν έρχονται και με το καιρό ο στόκος θα ξεράσει. Σε αυτές τις περιπτώσεις ή το αποφασίζεις καθαιρείς το παλιό σοβά και ξανασοβαντίζεις ή το ντύνεις όλο γυψοσανίδα και τελειώνει η ιστορία. Το λέω αυτό γιατί πολλές φορές πελάτες ζητάνε να φτιαχτεί ένας παλιός τοίχος με στραβά σοβαντίσματα που κάνουν κοιλιές με την ιδέα πως ότι σπατουλάρεται διορθώνεται.
Προσωπικά αν πρόκειται να θέλουμε σωστή δουλειά στο σπατουλάρισμα προτείνω η προσφορά που θα πάρετε να είναι με τρία χέρια σπατουλάρισμα.
Βαψίματα
Μερικά τρικ που θα πω ακόμα σε όποιον ξεκινά βαψίματα είναι πως όταν γυαλοχαρτίσεις το τοίχο για να φύγει το παλιό χρώμα και πριν σπατουλάρεις αν το έχεις αποφασίσει πρέπει να πλύνεις τον τοίχο με χλωρίνη ή με ένα μείγμα βόρακα, υγρού πιάτων και νερού και βούρτσα – σκούπα ή πιεστικό μετά καλά ώστε να φύγει η κάπνα και κιτρινίλα καυσαερίου για να μη σου ξεράσει μέσα από τη νέα μπογιά και σου κιτρινίσει γρηγορότερα. Αυτό το πρόβλημα λύνεται και με αστάρωμα με αστάρι μετάλλου, άλλοι προτιμούν έτσι και άλλοι αλλιώς. Αφού τον αφήσεις να στεγνώσει καλά τουλάχιστον 3-4 μέρες, μετά σπατουλάρεις και ξεκινάς βάψιμο. Μεταξύ των δύο προηγούμενων καλό είναι να τραβήξει ο στόκος πάλι 3-4 μέρες.
Τέλος, αν θέλεις να πετύχεις το απόλυτο λευκό και δεν έχεις διαλέξει χρώμα από βεντάλια -που το θεωρώ λάθος πλέον- στάξε μέσα στο δοχείο του χρώματος, λίγο, ελάχιστο μπλε. Πωλείται σε σύριγγα έτοιμο στα χρωματοπωλεία. Λίγο είπαμε, έτσι; Μια σταλίτσα μπλε θα σου δώσει το πιο λευκό χρώμα που έχεις δει ποτέ. Γίνεται πιο ψυχρό το λευκό έτσι. Ξεκινάς πάντα με τη μέγιστη αραίωση που συνιστά ο κατασκευαστής του χρώματος -συνήθως 10-15% στο πρώτο χέρι και όσο αυξάνεις τα περάσματα μειώνεις την αραίωση, όχι ανάποδα που λένε πολλοί μπογιατζήδες. Αυτό γίνεται για να αποκτά μεγαλύτερη πρόσφυση το χρώμα αφού στο πρώτο χέρι “τραβάει” πολύ ο τοίχος, αλλά και για να αποκτά το χρώμα την ελαστικότητα που πρέπει και να μην έχεις σπασίματα και ξεφλουδίσματα στο μέλλον.
Μάρκες χρωμάτων
Επίσης καλό είναι να χρησιμοποιείς αστάρι και χρώμα ίδιας μάρκας. Προσωπικά προτιμώ VIVECHROM/NEOPAL και DULUX ή BENJAMIN MOORE. Ξαναλέω πως δεν χρησιμοποιούμε χρώματα που έχουμε αναμίξει εμείς με τα χεράκια μας καθώς και χρώματα που έχουμε καιρό στην αποθήκη και τα είχαμε ανοίξει. Ο λόγος για το πρώτο είναι πως αποκλείεται να το ξαναφτιάξουμε στο μέλλον ολόϊδιο και όσον αφορά στα ανοιγμένα χρώματα αν είναι χαλασμένα πρώτα από όλα είναι ανθυγιεινά στη χρήση και δεύτερον θα αποκολληθούν από το τοίχο πολύ σύντομα. Θα το καταλάβεις αν μυρίζει επίσης.
Έτσι λοιπόν όπως είπα πρώτο χέρι αραιωμένο στο maximum, τρίψιμο για σημάδι του στόκου και ξανά βάψιμο με πιο πηχτό χρώμα και αν θέλεις πάλι τρίψιμο και τέλος αφού μπουν όλα τα υπόλοιπα -ντουλάπες, κουζίνα, πόρτες κ.α.- άλλο ένα χέρι λίγο πιο πηχτό για τελείωμα. Ένα άλλο μυστικό που πρέπει να ξέρεις είναι πως όταν ξεκινάς και βάφεις ταβάνια, όλες οι στάλες χρώματος που θα τρέξουν στο τοίχο πρέπει αμέσως να σκουπιστούν γιατί αν μείνουν, δημιουργούν ένα χοντράδι που όσο και να τρίψει μετά ο μπογιατζής κάποια στιγμή θα φαίνεται μέσα από το χρώμα του τοίχου σα σκιά. Άρα αυτό συγκεκριμένα θα του το ζητήσεις, φυσικά μαζί με την απαίτηση να στρώσει παντού πρώτα χαρτόνια και από πάνω νάιλον. Κανονικά μετά από κάθε τρίψιμο πριν περάσεις το επόμενο χέρι αλλάζεις το νάιλον για να μην κολλά στο φρέσκο χρώμα η σκόνη από το τρίψιμο που έχει πέσει στο δάπεδο.
Πως επιλέγουμε πινέλα βαψίματος
Βούρτσες – πινέλα πάντα συνθετικά για πλαστικό χρώμα και φυσική τρίχα για λαδομπογιά. Θα εκπλαγείς όταν δεις τη διαφορά και στη στρώση και στην οικονομία. Για αυτό μην μένεις άφωνη όταν βλέπεις τη διαφορά τιμών στα χρωματοπωλεία από μάρκα σε μάρκα. Επίσης καλό είναι κάθε μέρα να γυρνάς το χρώμα σε νέο δοχείο, άσχετα αν βάφεις από το σκαφάκι ή το έκλεισες καλά το χθεσινό βράδυ. Σπάνε έτσι οποιαδήποτε κομματάκια χρώματος έχουν ήδη δημιουργηθεί. Αν με διαβάζεις για πρώτη φορά μη ξεχάσεις να ρίξεις μια ματιά εδώ που γράφω πάλι για χρώματα. Οι υπόλοιποι είδατε πως η Αγγελική ζητά τη γνώμη σας, παρακαλώ σπεύσατε!