Μακάρι να χαθείς κάπου στα μονοπάτια του Freedom και να βρεις τη χαμένη κουζίνα.
Μια ιστορία από αυτές που πλέον είναι δυσεύρετες. Από αυτές που σε εντυπωσιάζουν και θέλεις να τις διαβάσεις και να το ψάξεις και να λες “μακάρι να μπορούσα να πάω τώρα”. Η ιστορία για ένα εστιατόριο, μια γυναίκα, ένα γράμμα, ένα τροχόσπιτο και θα σου πω γιατί αρχίζει και μοιάζει με γρίφο.
Μιλάμε για ένα εστιατόριο που λέγεται Lost Kitchen και βρίσκεται μέσα σε ένα νερόμυλο στο χωριό Freedom, στο Maine, κάπου 30χλμ. από την ακτή του Portland, μια άλλη πόλη που θα ήθελα να έχω πάει. Το χωριό Freedom έχει 1 βενζινάδικο, 1 general store, το ταχυδρομείο και το Lost Kitchen. Μιλάμε για ένα χωριό που το λένε Freedom, έτσι; Πάμε, έχει κι άλλο!
Το εστιατόριο που βρίσκεται τώρα εντός του νερόμυλου και πρέπει να χαθείς για να το βρεις και ως εκ τούτου μάλλον λέγεται Lost Kitchen παίρνει διθυραμβικές κριτικές και πρέπει να σου πω πως είναι Reserve για το υπόλοιπο 2018!!! Ναι, καλά διαβάζεις, ξανακαλείς το 2019 αν θέλεις να φας εκεί.
H ιστορία του Lost Kitchen
Το Lost Kitchen ανήκει στην Erin French που είναι αυτοδίδακτη μαγείρισσα και όπως αντιλαμβάνεσαι πάντα ήθελε ένα εστιατόριο δικό της. Εκεί ξεκινά η όμορφη ιστορία του Lost Kitchen και της θέλησης που έχει ένας άνθρωπος.
Η Erin κατάγεται από το Freedom. Όταν ήταν νέα δεν έμενε στο χωριό της αλλά είχε πάει στην πόλη. Εκεί ξεκίνησε να οργανώνει prive δείπνα στο σπίτι της και να πληρώνεται γι’ αυτό, κάτι που στο εξωτερικό γίνεται χρόνια τώρα. Η ιστορία με τα πριβέ δείπνα πήγε περίφημα και η Erin μάζεψε λεφτά και άνοιξε το δικό εστιατόριο έναν όροφο κάτω από το σπίτι της. Εκεί που όλα πήγαιναν καλά μια μέρα επιστρέφει και βλέπει το εστιατόριο της λουκετωμένο με όλα της τα σύνεργα, κατσαρόλες, τα πορσελάνινα της γιαγιάς της, τα πάντα ήταν κλειδωμένα μέσα στο διαμέρισμα. Η Erin έχασε το εστιατόριο της από ένα επώδυνο διαζύγιο!
Η Erin δεν το έβαλε κάτω, επάνδρωσε μια καντίνα-τροχόσπιτο. Περιφερόταν στο Maine και έκανε αυτό που λέμε pop-up diners. Ανακοίνωνε τη θέση που θα είχε το τροχο-εστιατόριο και έκλεινε τα ή το τραπέζι στους πελάτες της. Ώσπου κάποια μέρα έμαθε πως ο μύλος του 1834, στο χωριό της το Freedom, μάλλον σήμαινε και της δική της ελευθερία, νοικιαζόταν. Ενοικιάστηκε άμεσα!
Η Erin έφτιαξε το εστιατόριο της πάλι από την αρχή. Τα τραπέζια είναι χειροποίητα, τα κλασικά σερβίτσια είναι από παλαιοπωλεία, οι συσκευές μαγειρέματος, τα ψυγεία είναι όντως παλιά και όλα είναι ή παλιά ή χειροποίητα. Η μητέρα της γάζωσε τις πάνινες πετσέτες που σου φέρνει στο τραπέζι. Το Lost Kitchen που άνοιξε σε ένα διασωσμένο μύλο από μια πεισματάρα άρχισε να παίρνει τα πάνω του. Σιγά-σιγά όλα κυλούσαν.
Work hard and be nice to people
Ώσπου μια μέρα κόπηκε το τηλέφωνο. Ναι, απλά κόπηκε το τηλέφωνο. Οι τηλεφωνικές γραμμές θα αργούσαν πολύ να επανέλθουν στο μικρό χωριό Freedom και ποιος θα έβρισκε τη χαμένη κουζίνα χωρίς τηλέφωνο; Η Erin σκέφτηκε κάτι απίθανο τότε. Το ταχυδρομείο! Κατάφερε να επικοινωνήσει πως ο μόνος τρόπος να κλείσεις τραπέζι στο Lost Kitchen είναι να στείλεις ένα γράμμα. Για μια στιγμή! Μιλάμε για το 2018!
Αυτή τη στιγμή υπάρχουν 20.000 γράμματα σε κουβάδες όπως μπαίνεις αριστερά. Γράμματα χειρόγραφα, δακτυλογραφημένα, καρτ-ποστάλ, ερωτικά γράμματα με φιλιά από κραγιόν και ότι άλλο μπορείς να φανταστείς πως έστειλε ο κόσμος προκειμένου να κλείσει ένα τραπέζι.
Το μενού του Lost Kitchen είναι χειρόγραφο και κάθε μέρα γράφεται λίγο πριν ανοίξει για βράδυ. Περιέχει πιάτα που παρασκευάζονται αποκλειστικά από ότι υπάρχει στο μπαξέ, στο κοτέτσι, στο σταύλο, στο καλάθι του ψαρά και ότι έρθει στο μυαλό της Erin εκείνη την ημέρα. Καταλαβαίνεις τι εννοώ. Τα πάντα είναι δικά τους. Γλυκά, παγωτά, κέικ. Ότι παρασκευάζεται, παρασκευάζεται την ίδια μέρα, λίγο πριν σερβιριστεί ή και την ίδια ώρα στην ανοιχτή κουζίνα του. Η κουζίνα είναι κυρίως παραδοσιακή με πολλές επιρροές από τη γιαγιά της Erin. Το εστιατόριο δέχεται μόνο ένα στρώσιμο. Διαθέτει 8 τραπέζια και δεν διπλοστρώνει κανένα ποτέ. Μπορείς να καθήσεις όσο θέλεις σε μια χώρα που τρως με το ρολόι στο χέρι γιατί περιμένουν οι επόμενοι. Καμία σχέση με την Ελλάδα μας δηλαδή.
Οι σερβιτόρες, γυναίκες μόνο, κάνουν τα πάντα. Μία είναι υπεύθυνη για να ποτίζει το μπαξέ, άλλη για να ταϊζει τα κοτόπουλα και πάει λέγοντας. Tο περιβάλλον είναι σπιτικό. Η κουζίνα είναι ανοιχτή και είναι έτσι στημένη που είναι και χρηστική και διακοσμητική. Οι καρέκλες βάφτηκαν με το Benjamin Moore Iron Mountain, ένα πολύ ωραίο γκρι. Εδώ βλέπεις την Erin πουπριν μπει να μαγειρέψει φτιάχνει το ανθοδοχείο με ότι έχει ο κήπος.
H Erin French έγραψε ένα βιβλίο μαγειρικής το The Lost Kitchen Recipes and a Good Life found in Freedom και μπορείς να το αγοράσεις από το Amazon.
