Πάλι για πιάτα θα μιλήσουμε. Ελπίζω να μη με έχετε βαρεθεί πια με τις εμμονές μου. Η αλήθεια είναι πως αποκτώ κάθε τόσο μία και αυτό βέβαια συμβαίνει για δύο λόγους:
α. βλέπω πολλά κάθε μέρα
β. εξασκούμαι στο styling συγκεκριμένα
Το καλό είναι πως δεν κρατάνε πολύ. Όταν αρχίζουν και φοριούνται πολύ, τις παρατάω. Κάποιες φορές όμως -όπως σήμερα- είναι που βρίσκω ορισμένες φωτογραφίες και τότε “bang” με χτυπά κάτι στο κεφάλι που με ρωτάει: “έχεις δείξει αρκετό από αυτό;” Εάν η απάντηση είναι όχι, τότε οφείλω να επεκταθώ στο θέμα περισσότερο όπως σήμερα για παράδειγμα.
Ο λόγος είναι ουσιαστικά οι δύο πρώτες φωτογραφίες που βρέθηκαν στο “good bones, great pieces” και θεωρώ ότι είναι κάπως ξεχωριστές από όσες ίσως έχεις δει με πιάτα. Βασικά μου άρεσε η πρώτη γιατί κρέμασε πιατέλες μεγάλες, που ένας Θεός ξέρει πόσες έχω και τις κρέμασε ψηλά. Βέβαια προφανώς υπολόγισε το ύψος του καθίμενου στο τραπέζι, αλλά ακόμα και έτσι να έγινε, το ύψος αποτέλεσε την αφορμή να δημοσιευτεί αυτή η φωτογραφία εδώ. Οπότε welldone!
Από κάτω είναι πολύ κλασικό το παράδειγμα επίσης, αλλά πρέπει να παραδεχτώ πως έχει ωραίο styling. Βασίζεται στη λεγόμενη “συμμετρική διάταξη” δηλαδή αυτή που τοποθετείς ότι αριστερά και δεξιά. Ακριβώς τα ίδια και έχεις ένα πολύ ζυγισμένο περιβάλλον.
Εδώ όμως ξεκινά η άλλη θεωρία, που συνήθως υιοθετείται από τους πιο καλλιτεχνικούς τύπους. Ξέρεις τώρα εσύ..Τες πα, αυτή η θεωρία λέει ότι ναι..μάλιστα..κρέμασε στο τοίχο ότι θέλεις αλλά φρόντισε να μην είναι απλώς κάτι κρεμασμένο, αλλά το θέμα να έχει θέμα. Δηλαδή από μακριά τα πιάτα αυτά ίσως να μη φαίνονται πόσο ωραίο είναι το θέμα τους. Κάποιος που τα παρακολουθεί, θα πρέπει να έχει και κάτι άλλο να βλέπει. Στην από κάτω περίπτωση είναι εξαιρετικά όμορφα πιάτα που σχηματίζουν ένα ψάρι ή ένα λαχούρι. Άρα το πιάτο δεν είναι ασκόπως τοποθετημένο εκεί, αλλά δημιουργεί και ένα έργο τέχνης. Δε μας ενδιαφέρει πόσο αφηρημένο μπορεί να είναι το αποτέλεσμα. Δεν πάμε για ακρίβεια χειρουργού.
unknown
Συνεχίζοντας με τη ίδια θεωρία σου ξαναδείχνω μια τοποθέτηση πιάτων δικής μου εμπνεύσεως που είναι ένα πιατόδεντρο. Σε ένα γλυκό μεζεδοπωλείο που λέγεται Μεζέδρα αποφάσισα να φτιάξω αυτό αφού υπήρχε πολύ τοίχος και έπρεπε να γεμίσει σωστά. Με αυτόν το τρόπο ο πελάτης που κάθεται μακριά και δε μπορεί να δει πολύ καθαρά τα πιάτα, βλέπει και ένα άλλο σχήμα που είναι το δέντρο. Το δέντρο αυτό δε, έχει επάνω σε κάποια πιάτα αληθινά αντικείμενα που δείχνουν στιγμές ζωής και φαγητού. Δε χρειάζεται φαντάζομαι να πω ότι αντί για πιάτα μπορείς να εκμεταλλευτείς πολλά άλλα πράγματα. Καπέλα, δίσκους σερβιρίσματος, δίσκους βινυλίου, κουτιά παλιά ή καινούργια, γενικά πηρούνια, κουτάλια, φλιτζάνια με τα πιάτα τους, καδράκια φυσικά και γενικά ότι μπορείς να κρεμάσεις με ασφάλεια.
photo courtsey: rdeco
