Μπορεί να πεις πως οι συλλογές δεν είναι πια στη μόδα. Μπορεί επίσης να πεις πως σε ένα μινιμαλιστικό περιβάλλον που οι περισσότεροι εξ ημών προσπαθούμε να διατηρούμε δεν ταιριάζουν. Μπορεί επίσης αυτό να είναι μια δική μου καταδίκη να θεωρώ πως όλα εκτίθενται ανάλογα το περιβάλλον αλλά είμαι σίγουρη πως δεν κάνω λάθος.
Άλλωστε όταν με φωνάζουν να επιμεληθώ ένα χώρο το πρώτο που κάνω είναι να αφαιρώ, να εκτιμώ με τη βοήθεια πολλών παραμέτρων τα πράγματα και αφού έχω αφαιρέσει, μετά ξεκινώ να προσθέτω. Όμως κάθε άνθρωπος έχει το δικό του στυλ, έχει τη δική του προσέγγιση και διαφορετικό τρόπο να διατηρεί τα πράγματα. Άρα εγώ πρέπει να δώσω αυτό που μου ζητείται και να το πάω και ένα βήμα παραπέρα. Να το κάνω σωστό και νέο.
Η λέξη κλειδί εδώ δεξιά είναι η “Frame it” via HG Edmund de Waal installation
Μια συλλογή από λευκά κεραμικά είναι και κάτι σαν trend θα έλεγα αλλά και πραγματικά κάτι όμορφο. Βλέπουμε ένα σπίτι με μια απίστευτη συλλογή από τέτοια κεραμικά από τον φοβερό Edmund de Waal, επάνω και κάτω πάλι ένα δικό του Installation. H λέξη κλειδί για μίνιμαλ προσέγγιση σε συλλογή τέτοιου τύπου είναι η λέξη “Frame it”. Δηλαδή φτιάξε ένα πλαίσιο και τοποθέτησε μέσα του αυτά τα όμορφα αντικείμενα.
Οι συλλογές -το νιώθω καλά αυτό- πέρασαν και περνάνε τα τελευταία χρόνια μια κρίση όπως πολλές άλλες έννοιες. Οι περισσότεροι άνθρωποι ένιωσαν κουρασμένοι από αυτές ή πολύ κουραστικό να τις διατηρούν από πρακτικής άποψης. Άλλοι πάλι φτάνοντας μετά από πολύ δρόμο να έχουν ένα τέλειο λιτό μίνιμαλ περιβάλλον ξαφνικά ένιωσαν πως οι συλλογές τους δε χωράνε πουθενά.
Η δουλειά μου με έριξε πολλές φορές απέναντι σε απλές αλλά και περίεργες συλλογές. Συλλογές που εγώ δε θα έκανα, αλλά φυσικά αυτό είναι το ζητούμενο. Να φτιάξεις εσύ αυτό που δεν μπορεί ο άλλος.
Ο τρόπος να επιδείξεις μια συλλογή έχει δεύτερες και τρίτες σκέψεις. Αν εξαιρέσεις τη λογική του παίρνω μια συλλογή και τη βάζω σε ένα ράφι, που κι αυτό έχει τη τεχνική του, υπάρχουν άπειρα πράγματα που μπορεί να συλλέγει κάποιος κι εσύ πρέπει να τα δείξεις αλλιώς. Πρέπει να είναι νεωτερισμός η έκθεση, να σεβαστείς τη συλλογή, να λάβεις υπόψη σου συγκεκριμένες ανάγκες φωτισμού ή συντήρησης και φυσικά να είναι έτσι η ιδέα σου που να μπορεί κάποιος να πιάσει το αντικείμενο στα χέρια του και να το ξαναβάλει πίσω στη θέση του εύκολα.
Προσωπικά έχω τόσα πράγματα που θα μπορούσα να καλύψω τοίχους με συλλογές για 5 σπίτια. Φυσικά και δεν τα έχω όλα εκθέσει, απλά κατά καιρούς αλλάζω κάποια και τα άλλα παραμένουν ευσεβής πόθος.
Όμως οι συλλογές που έχουμε συνηθίσει να βλέπουμε είναι κάπως ρετρό για τις μέρες μας. Και φυσικά αν είσαι ρετρό αυτό δεν είναι κακό. Αλλά σήμερα μιλάμε για εσένα που δεν είσαι και θέλεις έναν μίνιμαλ τρόπο να δείξεις κάτι που συλλέγεις. Οπότε το ερώτημα είναι πως ξεφεύγεις από αυτό το ρετρό, το παλιακό, το πασέ; Και πως περνάς σε αυτό που θα λέγαμε ίσως αρτίστικο μινιμαλισμό;
Πως να ξεφορτωθείς δηλαδή το “στεγνό” του χώρου, διατηρώντας το “καθαρό” του ύφος και προσθέτωντας μια συλλογή που από τη φύση της έχει ποικιλία; Αλλά ακόμη και αν δεν έχεις ένα μίνιμαλ στυλ σπιτικό πως αποφεύγεις το κιτς της συλλογής ή πως προσθέτεις τη σωστή συλλογή;
Aυτό είναι ένα παράδειγμα του τι να μην κάνεις. Βρήκα αυτή τη τοποθέτηση στο κατά τα άλλα συμπαθές blog που αναφέρω από πάνω και μάλιστα μέσω της Kate γνώρισα μια φανταστική Caroline Swift που κάνει installations με κεραμικά. Κατά τα άλλα όμως ενώ η σύνθεση της είναι πολύ καλή κατά τη γνώμη μου πάντα, αυτό το σπίτι θα γούσταρε μια πιο χρωματιστή συλλογή ή σίγουρα κάτι σκουρότερο. Τόσο λευκό είναι εντελώς μίνιμαλ και δεν ανήκει στη σφαίρα του χαριτωμένου.
Μπορώ να δω την ίδια συλλογή σε ολόλευκο ή σε ολόμαυρο ή σε όλο-οποιοδήποτε χρώμα σε ένα τεράστιο τετράγωνο καμβά σε ένα πιο μοντέρνο χώρο, πιο λιτό μάλλον να το πω. Αυτό δε δουλεύει εδώ ως σχήμα. Η κατά τα άλλα υπέροχη Caroline Swift όμως με κέρδισε και αν έχεις τον τοίχο, το loft, το Κυκλαδίτικο τοίχο, το περιβάλλον να το υποστηρίξεις ή οποιαδήποτε άλλη εικαστική έμπνευση μέσω αυτού, χαρά μου που συμβάλλω. Do it!
Μια ιδιότυπη συλλογή από vintage κρεμάστρες σε μια σύνθεση μινιμαλιστική ακόμη και σε πιο παραδοσιακό περιβάλλον.
Τη θέση αυτή φυσικά και θα μπορούσαν να έχουν πάρει άλλα αντικείμενα όπως καθρέφτες, ξύλα διάφορα ως απομεινάρια, skateboards, πιάτα, καλάθια, καπέλα.
Tα καλαπόδια θεωρούνται φυσικά vintage αντικείμενα και τα ξύλινα είναι κιόλας γιατί πλέον χρησιμοποιούν πλαστικά. Ένας καλός τρόπος να τα δείξεις -από τους άπειρους που μπορείς να τα χακάρεις φυσικά- είναι να τα κρεμάσεις από τις πλαινές τους τρύπες, έτσι απλά στο τοίχο.
H ανακαίνιση έγινε από την αρχιτεκτονική φίρμα Chango & Co και η κατοικία βρίσκεται στο Connecticut. Αξίζει να το δεις.
Τέλος τα πιάτα. Ίσως να έπρεπε να τα έχω ρίξει από την αρχή, αλλά και για τέλος καλά είναι. Πιάτα Fornasetti που είναι εντελώς design και αρτιστίκ σε μια κουζίνα όχι μοντέρνα. Το αντίθετο αυτού που λέμε τόση ώρα δηλαδή.
H πρόταση σε αυτή την περίπτωση αλλά και σε όλες τις άλλες είναι η διάταξη. Η τακτοποίηση σε οριζόντιες ή κάθετες γραμμές, σε έναν καμβά δηλαδή κάνει τη συλλογή σου να δείχνει πιο σύγχρονη, πιο μίνιμαλ. Κράτησε αυτό το tip για σένα ή μοιράσου με τον κόσμο μαζί με το Rdeco. Share is the new cool.