Mε χάσατε Δευτέρα αλλά πράγματι αυτή η εβδομάδα ξεκίνησε σα να έκανα μια βουτιά στις υποχρεώσεις, ενώ κανονικά μου λείπει ακόμα μία από εκείνες στη θάλασσα. Με αποζημιώνει λίγο η ψιλοβροχούλα του απογεύματος της Τρίτης, έτσι για να σοβαρευτώ. Στο μεταξύ, εχθές έκανα σε 15 λεπτά το γύρο των συνεργείων της περιοχής μου και περιέργως μου άρεσε. Η ιστορία ξεκίνησε από ένα ξεφούσκωτο λάστιχο που αποφάσισα να πεταχτώ να το δουν. Πρώτη στάση στο βενζινάδικο για αέρα και βενζίνη, ώστε και τα δύο να μου φτάσουν μέχρι να φτάσω στο βουλκανιζατέρ. 30 ευρώ αργότερα, φτάνω στο βουλκανιζατέρ, βγαίνει το λάστιχο, ιδού η ένοχος βίδα, μπαίνει το λάστιχο, έφυγα ευχαριστημένη από την ευγένεια των παιδιών του καταστήματος.
Στη στροφή θυμάμαι πως είχα καμμένο και το λαμπάκι του στοπ από προχθές, την ώρα που το θυμάμαι βρίσκομαι ακριβώς σε φανάρι και έξω από ηλεκτρολογείο/μπαταρίες. Φωνάζω μέσα από το αμάξι: “αλλάζετε και λάμπες εσείς;”. Φωνή εκ του καταστήματος “Ναιιιιι! Βάλτο απάνω κοπελιάάάάάά!”. Επιτόπια απόφαση η λάμπα και τσουπ να’ μαι στο πεζοδρόμιο. Στη σκέψη της λάμπας επάνω, αρχίζει να βρέχει, μπαίνω στο αμάξι και δύο -ακριβώς όμως- δύο καταστήματα πιο πέρα, πωλούνται υαλοκαθαριστήρες. Έπρεπε θεωρητικά να τους έχω αλλάξει από πέρσι, αλλά ένεκα βέσπας δε με ένοιαζε κιόλας. Τσουπ! και πάλι καβάλα στο πεζοδρόμιο και φεύγω με τζάμια αόρατα από την καθαριότητα. Από το 15’λεπτο τουρ συνεργείων έβγαλα το συμπέρασμα για άλλη μια φορά πως μπορείς να κάνεις άπειρα πράγματα σε λίγο χρόνο. Χρειάζεται καλή διάθεση όμως. Και προσέξτε! Είμαι ακριβώς ο τύπος γυναίκας που ενώ ξέρει να αλλάζει μόνη της και λάδια, μισώ τη λέξη “συνεργείο” και τη λέξη “βενζινάδικο” για άγνωστο λόγο.
Θα συνεχίσω με αυτή την εξοικονόμιση χρόνου γιατί με ενδιαφέρει πολύ το διήμερο αυτό που ετοιμάζω μια 5λεπτη παρουσίαση και πρέπει να χωρέσω μέσα μια ολόκληρη θεωρία, να την κάνω κατανοητή, ακαταμάχητη και φυσικά ενδιαφέρουσα-αστειούτσικη στα αυτιά των παριστάμενων. Άλλος άθλος αυτός! Θα δείξει τη Τρίτη -σήμερα δηλαδή- αν τα κατάφερα και θα μάθετε και νέα.
Το πρωί πάλι είχα μια συζήτηση με μια πελάτισα και τον υδραυλικό μας. H συζήτηση ξεκίνησε όταν είπα πως θυμάμαι μια παλιά μου πελάτισα που έκανε οικονομία χρόνου όταν προγραμμάτιζε τη μέρα βαφής των μαλλιών της να κάνει και άλλα πράγματα μαζί. Έτσι πάντα έγραφε στο ημερολόγιο της κάτω από το ραντεβού με την κομμώτρια και τρεις άλλες μικρές δουλειές του μήνα που έπρεπε να γίνουν. Μετά ήρθε η συζήτηση περί στεγνωτηρίων και ρώτησα -αφελώς μάλλον- γιατί πολλοί άνθρωποι πλέον έχουν στεγνωτήριο; Και οι δύο μου απάντησαν: για εξοικονόμιση χρόνου. Η πελάτισα μου εξήγησε πως γλυτώνεις το σίδερο σε πολλά πράγματα που τα σιδερώνεις μόνο για αποστείρωση, αλλά γλυτώνεις και το άπλωμα. Ο υδραυλικός μου είπε πως γλυτώνει χρόνο γιατί οι φόρμες της δουλειάς του πλένονται όλες μαζί και στεγνώνουν πάλι όλες μαζί και αυτό τον βοηθά. Άσε με τα παιδιά που συνεχώς πλένουν.
Σκεπτόμενη την οικονομία χρόνου ανάλυσα πολύ γρήγορα τη χρησιμότητα της και στην εξάσκηση του χαρακτήρα μας απέναντι στην αναβλητικότητα, αλλά και ότι ο χρόνος που γλυτώνουμε μπορεί τουλάχιστον να καταναλώνεται σε πιο ευχάριστα πράγματα της ζωής.
Πιο μετά πήγα σε ένα κατάστημα και έπρεπε να εκτιμήσω μέσα σε μισή ώρα πόση δουλειά θέλει για να είναι κατάλληλο για ένα project. Εκτίμησα πολύ γρήγορα την κατάσταση έχοντας από πριν κάνει μια λίστα εργασιών που απλά έκανα τικ ή όχι, στις απαραίτητες. Με λίγες σημειώσεις και δύο τηλέφωνα, πράγματι ήμουν έτοιμη σε πολύ λίγη ώρα να δώσω μια εκτίμηση τουλάχιστον και food for thought στους ανθρώπους που με είχαν καλέσει.
Πάνω σε αυτά που λέμε για οικονομία χρόνου -και χρήματος ενδεχομένως- θυμήθηκα να σας πω πως στη δική μου ανακαίνιση με βοήθησαν πολύ κάποιες κινήσεις:
- είχα σκεπάσει με νάϋλον τα πάντα
- είχα πακετάρει τα βιβλία που δε ξέσκονίζονται εύκολα σε κούτες
- είχα μεταφέρει όλα τα έπιπλα σε ένα δωμάτιο
- κάθε δωμάτιο που βαφόταν, καθαριζόταν αμέσως και έμπαιναν εκεί τα έπιπλα που έπρεπε
- είχα κρύψει επίσης εντός των ντουλαπιών όλα μου τα διακοσμητικά σκεύη, αφού τα είχα πλύνει και τα είχα έτοιμα για στόλισμα
- το πλύσιμο των σκευών μου γίνεται στο πλυντήριο πιάτων
- υπολόγισα με προσοχή που θα ξανακρεμάσω κάτι στις ίδιες θέσεις και δε στοκάραμε τις τρύπες, οπότε με το τέλος του βαψίματος βιδωνόταν πάλι η ίδια βίδα στη θέση της.
- κάλυπτα πάντα τα σκαφάκια βαφής με σακούλες ώστε μετά να πετάω τη σακούλα απλά και να μη λερώνεται το σκαφάκι
- κάθε ένας που έφευγε κάθε μέρα, μάζευε (εκτός από τα δικά του μπάζα/σκουπίδια) και μια σακούλα να την κατεβάσει κάτω
- είχα ενημερώσει εξ’ αρχής το μπογιατζή, που θα μπει ταπετσαρία|ντουλάπα|κάτι, ώστε να μη χάνει χρόνο σε εκείνο το τοίχο
Νομίζω πως αυτά είχα για σήμερα, ήταν σίγουρα ένα οικονομικό ποστ, μιας οικονομικής ημέρας, αλλά έπρεπε να γλυτώσω χρόνο για να είμαι κάπου καλά προετοιμασμένη. Θα ήθελα να μοιραστείς κι εσύ μον σερί τρόπους που γλυτώνεις χρόνο γενικά σε πράγματα και όχι μόνο σε ανακαινίσεις. Για να οργανωθούμε!
Υ.Γ.: Επάνω σε αυτό το ζήτημα έχω κι άλλα να πω που ανήκουν στην κατηγορία post Deco Philosophy. Οπότε, περίμενε επόμενο ποστ που θα σε πάει αλλού.