Η αλήθεια είναι πως έχω πολλά σύνδρομα. Πρώτο πρώτο είναι αυτό του χαμαιλεοντισμού. Δηλαδή όπως όταν έβλεπα τις βιβλιοθήκες εδώ έμπαινα στο ρόλο του μοναχικού γέρου συγγραφέα που ζει με γάτες, έτσι όταν βλέπω κάποια στούντιο σαν τα σημερινά μπαίνω στο ρόλο του ψιλο-αρπαγμένου καλλιτέχνη που ζει κάπου εκτός πόλης και δε δεκάρα για γκαλερίστες και λοιπούς φλώρους και όλοι τον παρακαλάνε για μια έκθεση του. Βέβαια λίγο πολύ αυτοί είναι κινηματογραφικοί χαρακτήρες ή ίσως και όχι αλλά εμένα μου αρέσει να φαντάζομαι πως ζουν κάπου εκεί έξω. Εσύ έχεις ακούσει για κάποιο μοναχικό καλλιτέχνη;
via aubrey road
Πως να είναι άραγε να ζεις και να δουλεύεις σε ένα τέτοιο στούντιο. Έρχεται η έμπνευση πιο εύκολα; Είναι αληθινά στούντιο έμπνευσης; Παίζει τόσο ρόλο η ατμόσφαιρα που έχει ο χώρος; Με αυτές τις σκέψεις θα σε αφήσω να κάνεις Σαββατοκύριακο μον σερί..
Δες και άλλα γραφεία στο σπίτι:
