Μιλάμε για μια στήλη που σκέφτομαι να δημιουργήσω και το όνομα της θα είναι WOW factor. Γιατί; Γιατί πολύ απλά έχω μαζέψει πολλά θέματα που θέλω να γράψω και έχω ήδη κάνει την αρχή βέβαια και τα έχω αποθήκη βέβαια, αλλά πολλά θέματα δεν ταιριάζουν με τις γενικές κατηγορίες του Rdeco.
Τι θα πει WOW factor
Δεν είναι ούτε Rdeco homes, ούτε House tour, ούτε απλά ένα Decorate άρθρο. Είναι κάτι άλλο, είναι ένας διαφορετικός λόγος που με έκανε να θέλω τα εντάξω σε κάποια στήλη. Κατά κύριο λόγο είναι κάτι το διαφορετικό που το θεωρώ ιδέα, διαφορά, φρέσκια είδηση σα να λέμε. WOW factor λοιπόν θα λέγεται η στήλη που θα φιλοξενεί περιέργα πράγματα που αξίζει να είναι εδώ ως διαφορετικά προς συζήτηση ζητήματα διακοσμητικής ή αρχιτεκτονικής.
Στην προκειμένη περίπτωση μιλάμε για τα γκραφίτι σε ένα σαλόνι στα Hamptons. Δεν είναι νέα ως ιδέα εντελώς, το έχω ξαανδεί εγώ και το έχω ζηλέψει και δε σου κρύβω πως μου ταιριάζει σε μια γωνιά του σπιτιού μου, αλλά η εφαρμογή κάθε φορά είναι που κάνει τη διαφορά.
Πως ταίριαξε ένα γκραφίτι στο σαλόνι
Ξέρεις, είναι πολλές φορές που μας παρουσιάζονται όμορφες ιδέες που στην εκτέλεση όμως πάσχουν. Στην εφαρμογή δηλαδή κάτι δεν πήγε καλά. Μπορεί η ίδια η εφαρμογή, μπορεί και το τελεσίδικο της έμπνευσης να μην είχε ακόμη υπάρξει. Να ήθελε κι άλλη μελέτη από πλευράς του δημιουργού δηλαδή. Αυτή η περίπτωση του Phillip Thomas όμως θεωρώ πως είναι μια ευτυχής συνάντηση ιδέας και εφαρμογής, διακοσμητικής μελέτης στο σύνολο της και φυσικά άρτιας ματιάς και εμπειρίας.
Πολλά λόγια λέω αλλά ο παράγοντας WOW, μόνο έτσι μπορεί να υπάρχει. Πρέπει αυτό για το οποίο αναφωνείς να είναι είναι μοναδικό. Όπως και να έχει μόνο ως τέτοιο θα σε κάνει να πεις WOW. Άρα ψάχνουμε για τονν ένα και μοναδικό λόγο που μια εικόνα ή ένα στοιχείο θα μας κάνει να πούμε WOW. Αν έχεις κάποιο τέτοιο στείλτο μου.
Συνεχίζω όμως για σήμερα με τον Phillip Thomas, έναν Αμερικανό ΝΥorker διακοσμητή που συμμετείχε στην ετήσια έκθεση διακοσμητικών ιδεών που γίνεται στα Hamptons. Ήταν μάλιστα η 44η Kips Bay Decorator Show House που μεγάλες φίρμες διακόσμησης πάνε και επιμελούνται κάποιο χώρο κατά βούληση. Μετά ο κόσμος -15.000 περίπου- πάει και βλέπει τις προτάσεις τους και μπορεί να τους ζητήσει για το σπίτι του. Μια όμορφη αλλά σαφώς ακριβή διαδικασία όπως αντιλαμβάνεσαι, αλλά μη ξεχνάμε πως μιλάμε για τα Hamptons και αξίζει να σημειώσουμε πως τα έσοδα πάνε στην επιμόρφωση των παιδιών φτωχών οικογενιών του Bronx.
To γκραφίτι στο σαλόνι λοιπόν είναι μια ιδέα που δημιουργήθηκε στο μυαλό του διακοσμητή όχι ως μια παράσταση αλλά ως μια αφηρημένη τέχνη με γραμμές, με πινελιές θα λέγαμε από σπρέι. Ο συνδυασμός των χρωμάτων αλλά και οι ίδιες οι πινελιές βέβαια είναι οι λόγοι που μπορούν να κάνουν την ιδέα πετυχημένη όπως επίσης και η συνέχεια του έργου με την έννοια της προσθήκης αντικειμένων. Το σύνολο δηλαδή. Εδώ πέτυχε το σύνολο.
Αν θα θέλαμε να το εντάξουμε σε κάποια σχετικότητα με κάτι, προσωπικά μόλις το είδα σκέφτηκα κατευθείαν Joan Miro ή Cy Twombly. Μοιάζουν οι πινελιές αυτές και τα μικρά στίγματα με κάτι από την τεχνική του μεγάλου ζωγράφου. Για να εξηγηθώ καλύτερα μάλιστα όταν λέω γκραφίτι δεν αναφέρομαι σε κάποια παράσταση θεματική. Αναφέρομαι σε αφηρημένη τέχνη γκραφίτι. Γραμμές και σημεία στο τοίχο. H τέχνη αυτή καθαυτή ανήκει στον καλλιτέχνη γκραφιτά Andrew Tedesco.
Παρόμοια προσπάθεια και πετυχημένη απόλυτα έχει κάνει παλιότερα σε ταπετσαρία η αγαπημένη σταρ διακοσμήτρια Kelly Wearstler με την υπέροχη ταπετσαρία που έχει πινελιές σα να τρελάθηκε ξαφνικά ο μπογιατζής.
Eίναι εκπληκτικό πόσο αναζωογονητικό είναι για ένα χώρο αυτό το στοιχείο του γκράφιτι ή της πινελιάς να πούμε και απίστευτος ο συνδυασμός των αφηρημένων σχημάτων με τα γεωμετρικά στη μοκέτα της σκάλας αλλά και τα κλασικά κάγκελα αυτής. Το γλυπτό προσθέτει κύρος στη ταπετσαρία και δίνει έμφαση στο κομάτι της τέχνης. To δε Architectural Digest που όλοι προσκυνάμε ως βίβλο διακοσμητικής και αρχιτεκτονικής προτείνει ως tip αυτή την τεχνική για να μεγαλώσεις ένα χώρο οπτικά.
Eσύ θα το τολμούσες;