Καλημέρα και πάλι. Σήμερα έχει ο μήνας 9 και εύχομαι όντως να ανταποκρίνεται στο νόημα που είχε και το παλιό ρεμπετο-λαϊκό άσμα. Εμείς μετά τα χθεσινά trends, που θέλουμε να ασχολούμαστε με τα ντεκό-ζητήματα θα μπορούσαμε να περαστούμε πως όντως δε μας ενδιαφέρει τίποτα και ο μήνας έχει 9, αλλά η ομορφιά γύρω μας και μέσα στο σπίτι μας είναι το μόνο που μας έμεινε να κοιτάμε. Έτσι παρά το προγραμματισμένο βίντεο που θα μπει αύριο -υπόσχομαι- πάλι στα όμορφα θα πάμε για να μιλήσουμε για μεγάλους πίνακες. Ένα θέμα που το συζήταγα με κάποιον εχθές και στην ουσία η συζήτηση κατάληξε πως οι κανόνες είναι για να αλλάζουν, για να έχουν εξαιρέσεις, ιδιαίτερα στον τομέα της διακόσμησης.
Συζητάγαμε για το μέγεθος ενός πίνακα και τους κανόνες του. Παραδείγματος χάριν για το μέγεθος του πίνακα πάνω από έναν καναπέ. Το ‘χουμε πει ποτέ αυτό; Αν όχι, ευκαιρία είναι. Πάνω από έναν καναπέ ή ένα μπουφέ ένας πίνακας καλό είναι να έχει πλάτος το μισό του μπουφέ και πάνω από τον καναπέ, ποτέ πάνω από τα δύο τρίτα. Φυσικά αυτό είναι σχετικό όπως είπα και πιο πάνω ή μάλλον δεν είναι παρά ένας κανονισμός, μια παραδοχή που έχει διαπιστωθεί πως δουλεύει. Δεν είναι όμως νόμος. Έψαξα λοιπόν να βρω όντως μεγάλα κομμάτια τέχνης ή γενικά φωτογραφίες με κάποιες ιδιαίτερες τοποθετήσεις για να τεστάρω τα μάτια μου.
Από πάνω όπως βλέπεις μιλάμε για ένα υπέροχο έργο, πολύ μεγάλο, πολύ μεγαλύτερο του μισού του μπουφέ, με έντονα γραφικά που όμως δουλεύει άψογα στο χώρο, γιατί στο μεταξύ υπάρχει και μια άλλη παραδοχή. Ποτέ ένα έργο δεν είναι μεγάλο αν σου αρέσει. Τα μεγάλα έργα τέχνης όπως αυτά, στην ουσία λειτουργούν ως ταπετσαρία και όχι ως έργα. Κάνουν τον τοίχο να μην είναι μονότονος και σε κάνουν επίσης να νιώθεις safe αν φοβάσαι να ντύσεις όλο το τοίχο με ταπετσαρία. Που θα βρεις ένα τέτοιο έργο; Σε κάποιες γκαλερί έναντι σχετικού τιμήματος, σε καταστήματα που πουλάνε πόστερ ή σε ένα καλό ρολό ταπετσαρία που θα κορνιζάρεις όση θέλεις από αυτή. Το από πάνω, το λατρεύω.
Εδώ πάλι σε αυτό το υπέροχα τρελό δωμάτιο, έχουν μπει μικρότερα έργα. Όμως δε δείχνουν μικρά και φαντάζομαι ήδη μαντεύεις το γιατί. Λόγω της περιμετρικής φάσας χρώματος που υπάρχει και καδράρει τον ίδιο το τοίχο και ότι περιλαμβάνει. Άρα δεν είναι ανάγκη να είναι μεγάλος ο πίνακας.
Δε χρειάζεται να σου πω πως αυτό το υπερ-λατρεύω, το αγαπώ, το θέλω σα τρελή. Όλο! Πάλι ένα μεγάλο πόστερ λειτουργεί σα ταπετσαρία και γράφει το μπλε του φόντο μαζί με το μπλε του κρεβατιού σαν ένα ζωνάρι που τρέχει το δωμάτιο. Κοίτα πόσο η μαγική χρήση του χρώματος μπορεί να απογειώσει ένα χώρο. Ίσως να μη χρειάζεται να αγοράσεις ένα κρεβάτι με ψηλό κεφαλάρι λοιπόν αλλά να αφήσεις το τοίχο κενό για να κορνιζάρεις ένα πόστερ μεγάλο.
Στο ίδιο υπέροχο τρελόσπιτο που είδαμε με το μαύρο ζωνάρι στους τοίχους, στην κρεβατοκάμαρα έχουν μια φωτογραφία για έργο. Πάλι μεγάλη σε σχέση με το κρεβάτι. Όμως από δίπλα έχουν και άλλα λίγο μικρότερα για να ντυθεί όλος ο τοίχος. Μου αρέσει αυτή η κρεβατοκάμαρα, μου αρέσει το λαχουρένιο κρεβάτι και το λευκό μαρμάρινο τραπεζο-κομοδίνο δίπλα του. Παρεμπιπτόντως το σπίτι αυτό βρίσκεται στη Νέα Υόρκη και ανήκει στον Rodman Primack, Interior Designer και συλλέκτη και ψιλο-κούκλο θα έλεγα.
Όπως βλέπεις στα σπίτια μας εμείς οι ειδικοί -όχι όλοι βέβαια- δεν κρατάμε σχεδόν κανέναν κανόνα αλλά έχουμε μια τρέλα που τα θέλει όλα, είμαστε συλλέκτες, δεν μας ενοχλούν οι προφανείς αναλογίες και κυκλοφορούμε ξυπόλητοι. Φυσικά σου έχω και την είσοδο του για να καταλάβεις περί τείνος πρόκειται. Μου αρέσει που σε όλο το σπίτι έχει αυτό το γκρι-γαλάζιο και εκθέτει τη τέχνη του πάνω σε αυτό.
Όλες οι φωτογραφίες είναι από το site του Rodman Primack και το AD.
