Χάθηκε πάλι μέσα στο σπίτι της. Αυτή τη φορά ξύπνησε κάπου σε μια γωνία του γραφείου. Το τζάκι έκαιγε ακόμα. Ξανακοίταξε το άδειο μπουκάλι της Dom και σκέφτηκε:
«γουότ δε χελ, θα τα καταφέρω».
Θαύμασε για άλλη μια φορά τη Γκουέρνικα και αναρωτήθηκε πότε είναι το επόμενο Sotheby’s. Ξαφνικά είδε το ρολόϊ. Ο αρχηγός επιτέλους της είχε ανάθεσει να βγάλει εις πέρας μια πολύ σημαντική αποστολή που άρχιζε σήμερα εξακτεμάν ατ 03:00. Είχε μόνο 3 λεπτά στη διάθεση της. Έπρεπε να τα καταφέρει. Η φήμη της στην παγκόσμια οργάνωση εξαρτιόταν από αυτή της την επιτυχία. Σχημάτισε τον αριθμό στο καντράν του τηλεφώνου της για να πάρει το μυστικό κωδικό έναρξης της επιχείρησης. Με τον κώδικα ακόμα να αντηχεί στα αυτιά της, από τη μπάσα φωνή του αρχηγού, κάθησε επιτέλους στην Chesterfield πολυθρόνα του γραφείου της και άνοιξε το λάπτοπ. Πληκτρολόγησε τον μυστικό κώδικα και μια λευκή οθόνη άνοιξε μπροστά της σα χιονισμένο τοπίο στο Κουρσεβέλ. Επάνω επάνω έγραφε: ”Rdeco”. Το επόμενο βήμα έπρεπε να είναι πολύ προσεκτικό. Οι ισσοροπίες ήταν λεπτές, τα περιθώρια στένευαν και όλα κρέμονταν από μια κλωστή. Άπλωσε τα ακροδάχτυλα στο πληκτρολόγιο και σαν βιρτουόζος πιανίστας άρχισε να πυροβολεί τα πλήκτρα με εκατοντάδες γράμματα το δευτερόλεπτο. Ήταν σαν πολυβόλο. Ένα κονσέρτο από τον ήχο των πλήκτρων είχε μόλις γεννηθεί. Δεν της πήρε παρά μόνο 2.59 λεπτά για να φτάσει στην κορύφωση, στο κρεσέντο της. Καμάρωσε την οθόνη που πια δεν ήταν λευκή αλλά γεμάτη με μαύρα στοιχεία και ξεφύσηξε. Η πρώτη ανάρτηση είχε γραφτεί. Πάτησε με χάρη ένα – ένα τα πλήκτρα για την υπογραφή της και αποφάσισε πως είχε έρθει η ώρα του μπραντς. Σε λιγότερο από 10 λεπτά το άρθρο της θα είχε κάνει το γύρο του κόσμου και εκατομμύρια συγχαρητήρια κόμεντς για την νέα της συγγραφική πράξη θα περίμεναν απάντηση της. Κάλεσε πάλι τον αρχηγό και απλώς ανακοίνωσε με οίστρο:
«Rdeco, αποστολή εξετελέσθη, εξάκτλι ατ 03:00».
Η Dom την περίμενε παγωμένη μπροστά στο τζάκι που ακόμα έκαιγε.
Καλώς ορίσατε.
Το μέρος #1 βρίσκεται εδώ αν δε θες να χάσεις ούτε στιγμή από τη ζωή της.
