Hallo everybody, everybody clap your hands.
Αγαπητά μου αναγνωστάκια δε θα το πιστέψετε τι συνέβη. Σήμερα που ξεκίνησα να κάνω το πρώτο μου κανονικό Post στο rdeco είπα πριν ξεκινήσω να κάνω ένα τελευταίο ντους τη google με ωραία απαξιωτικά email που εκφράζουν πόσο πολύ την εκτιμώ και την υπολείπομαι βεβαίως βεβαίως. Έκανα λοιπόν το καθήκον μου σαν πολιτισμένος και ευσεβής πολίτης του κυβερνοχώρου, πήρα βαθιά ανάσα και βούτηξα στην άβυσσο της επόμενης ανάρτησης. Η αλήθεια είναι πως έκανα πολλή ώρα μακροβούτι και κατάλαβα πόσο μ’ αρέσει να γράφω. Η ανάρτηση έχει επεισόδια α και βου. Anyhow, έκλεισα την ανάρτηση και είπα “Θεέ μου ας μη με έχουν ξεχάσει! Κλαψ.” Την ώρα που πήγαινα να βγω από το Firefox, ακούω καμπάνες μηνυμάτων. Κοιτάζω και τι βλέπουν τα όμορφα μπιρμπιλωτά μου μάτια; Μήνυμα πως ζητάνε συγνώμη, πως δεν έχουν το Θεό τους, πως θα έπρεπε να τους περάσω στρατοδικείο αλλά έλα που δεν έχουμε εις θάνατο πια…. και άλλα τέτοια και εν ολίγοις με κάτι ξερές συγνώμες μου επιστρέφουν το λογαριασμό μου, που κατά λάθος απήχθη από έναν Κορεάτη.
Μάλιστα Κύριοι. Και ποιοί νομίζετε πως είστε? Να ξεκάνετε έτσι λογαριασμούς και να καταστρέφετε ψυχολογίες? Να με κάνετε να αναθεματίζω (παρ’ ότι δεν είναι του χαρακτήρα μου) μέρες τώρα και να αναρωτιέμαι porque?
Και τώρα το άλλο μου μωρό? Το Rdeco στη wordpress….. τι πρέπει να γίνει? Αποφάσισα μετά από σοβαρή και ώριμη σκέψη (λέμε τώρα) να κρατήσω και τα δύο μου μωρά, τουλάχιστον προς το παρόν. Θα δω θετικά το θέμα και θα σας πω πως τουλάχιστον έμαθα λίγο το wordpress που σου δίνει κι άλλες δυνατότητες πιο καλές από τον πανόπτη ορισμένες. Έτσι να το ξέρετε λοιπόν. Και τα δύο Blog θα συνυπάρχουν μέχρι να γίνουν ένα. (Έκπληξη που θα δείτε σύντομα) Δηλαδή χάσατε, θα με ακούτε στέρεο, δε γλυτώνετε.!
Σας φιλώ και συνεχίζω με την ανάρτηση που ήδη υπάρχει στο rdeco.