Άντε να μιλήσουμε για καρέκλες. Όχι γιατί τόσο καιρό καθόμουν και δεν έγραφα, αλλά γιατί παραμένουν αρκετές από αυτές, διακαείς πόθοι. Αλλά που θα πάει θα την πιάσω την καλή και θα αγοράσω δυο-τρεις για να ησυχάσω.
Λοιπόν 1η κυρία δε θα μπορούσε να είναι καμία άλλη παρά μόνο αυτή που στο όνομα γνωστής Ελληνίδας αοιδού που βάζει φωτιά στα Σαββατόβραδα να μη ξαναγυρίσουν γιατί προφανώς δεν διαθέτει μια τέτοια για να αράζει και να βλέπει CSI (Miami please!). Η Lady Chair του Marc Zanusso.
Chairs by rdeco on Polyvore.com
- Lady Chair
2η καλύτερη η αγαπημένη “φούσκα” καρέκλα που σε αντίθεση με τις φούσκες μετοχές που τσάκισαν το φιλοπαίγνιον Ελληνικό κοινό δε κάνει ποτέ limit down εκτός κι αν…
δεν την κρεμάσεις σωστά. H Bubble Chair του Eero Arnio
Mετά έρχεται ο κύκνος γνωστή και ως Swan. Είναι η πιο δημοφιλής καρέκλα του Arne Jacobsen και σχεδιάστηκε το 1952, με πρωτοποριακό για την εποχή τρόπο από πολλά φύλλα ξυλείας συγκολλημένα μεταξύ τους.
Aπό το 1952 που βγήκε στην αγορά, η έκφραση “σύρμα” νομίζω ότι άλλαξε νόημα. Η Wire Chair του Ηarry Bertoia είναι νομίζω από τις πιο φορεμένες καρέκλες σε όλους τους χώρους παγκοσμίως, χωρίς ποτέ κανείς να παραπονεθεί πως του πιάνει χώρο. Με το συρμάτινο ανάλαφρο σκελετό της χωράει παντού, ταιριάζει με όλα τα στυλ και αγαπιέται αληθινά. Σαν μια πραγματική κυρία.
Αυτός πάλι ο Eero ησυχία δεν είχε. Κάθε λίγο έβγαζε και μια καρέκλα. Όχι μόνο έβγαζε όμως αλλά έκανε και τρελό σουξέ στις πωλήσεις. Το 1956 σχεδίασε την Tulip. Ολόλευκη και με μαξιλαράκι για να μη κουράζεται ο απ’ αυτός μας κατά τη διάρκεια του tea time. Από πολυκαρμπονικό υλικό μια εξαιρετικής αισθητικής καρέκλα που μαζί με την προηγούμενη έχουν κατακτήσει τις καρδιές μας. Μέχρι σήμερα θεωρούνται τα βαριά πυροβολικά στην αγορά των καθισμάτων.
Kαι περνάμε στα “καλά καθούμενα”. Οι πιο ξεκούραστες αφού δε χρειάστηκε ποτέ να εργαστούν. Λατρεύονται μέχρι σήμερα σα Θεές γιατί λατρεύουμε να ξαπλώνουμε πάνω τους.
Η πιο διαστημική απ’ όλες: η Ball Chair. Έβγαινε και μια έκδοση που περιελάμβανε συσκευή τηλεφώνου ώστε να μετατρέπεται σε “κουτσομπόλα” ολκής. Κατασκευάστηκε το 1966 με σχέδια του γνωστού Eero Arnio. Είναι από fibreglass με βαμβακερή επένδυση εσωτερικά, ηχομονωτική, με πόδι αλουμινίου που της επιτρέπει να στρίβει 360 μοίρες.
To 1929 o Mies Van de Rohe, έφτιαξε τη Barcelona κι από τότε δεν τη ξέχασε κανείς. Θεωρείται ο ακρογωνιαίος λίθος των καθισμάτων και λατρεύεται από άκρη σε άκρη. Μπορώ να παραγγείλω δύο παρακαλώ;
Petit Chair LC2. Ο “μεγάλος” το έκανε το θαύμα του το 1928. Σχεδίασε τη πολυθρόνα που κάθε designer που σέβεται τον εαυτό του κάνει και μια μετάνοια άμα και τη συναντήσει δηλαδή. Την ίδια εποχή -μα τι εποχές ήταν αυτές- σχεδίασε και τη chaise long που αφήνει εποχή ακόμα εμπνευσμένος από ένα φαντάρο που είχε ξαπλώσει σε ένα δέντρο να ξεκουραστεί και είχε βάλει το σάκο του για προσκεφάλι.
Αrne Jacobsen και Egg Chair. Άλλος ένας που αποδείχθηκε πως είχε έφεση στο κάθισμα. Η πολυθρόνα αυτή σχεδιάστηκε για το lobby του Royal Hotel στη Κοπεγχάγη. Αλλά δεν έμεινε εκεί. Αυτό το αυγό μπορεί να είναι το επόμενο διασημότερο από τα Faberge. Oui mon amour!
Oι Eames σχεδίασαν αυτή τη πολυθρόνα που ονομάστηκε 670 και το υπόποδιο της 671. Αποτελεί θρύλο στο design και το 2008 η μαμά Αμερική που ήταν και η πατρίδα τους τους έκανε τα σχέδια γραμματόσημα. Το πάχος των μαξιλαριών της πολυθρόνας είναι 6 ίντσες (δηλ. 15εκ.) και φαντάσου να αράζεις και να στροβιλίζεσαι εκεί. Μμμμμμμ!!! άτιμη κοινωνία.!!!!!!!!!!!
To be Continued……