Λοιπόν σήμερα δεν είναι η Εύα που γράφει αλλά η επιστήμων σλας ερευνήτρια Εύα που μη φανταστείς πως κάνει τίποτα μακροχρόνιες έρευνες, απλώς ψοφάει για τη λεζάντα. Μον σερί θα μιλήσουμε για το χρώμα. Το χρώμα που σου αρέσει, το χρώμα που φοράς, το χρώμα που τρως. Η συσχέτιση αυτών των τριών συνθηκών μπορεί και να σου αλλάξει τη ζωή για πάντα! Χα!
Στο παρελθόν έχουμε συσχετίσει το χρώμα που φοράς με το χρώμα που σου αρέσει και πως αυτή η σχέση θα σε βοηθήσει -ενδεχομένως- να διακοσμήσεις το χώρο σου καλύτερα. Αυτό όμως που μου πέρασε από το μυαλό προχθές δε ξέρω αν καν παγκοσμίως το έχουν σκεφτεί, δε βρήκα τίποτα στο Internet περί αυτού, μπορεί να είμαι η πρώτη ερευνήτρια που το φέρνει στο φως της δημοσιότητας.
Ένα research στο διαδίκτυο μου έδειξε διάφορα που πάνω-κάτω ψιλογνώριζα όπως δίαιτες που βασίζονται στο χρώμα, ποια χρώματα πρέπει να τρώμε (φάε το ουράνιο τόξο, φάε έντονα φυσικά χρώματα, αυτά έμαθα…) αλλά και κατά πόσο τα σύνεργα φαγητού επηρεάζουν την ποσότητα που τρώμε, αλλά και τη γεύση. Το μέγεθος του πιάτου την ποσότητα και το χρώμα του κουταλιού τη γεύση. Μια ερευνήτρια έλεγε πως αν τρως το γιαουρτάκι σου με λευκό πλαστικό κουτάλι αντί για μπλε, το γιαούρτι μοιάζει γλυκότερο. Αν πάλι το τρως με το κλασικό ανοξείδωτο χάνει από τη γλυκύτητα του. Αν λοιπόν υπάρχει αυτή η έρευνα, γιατί να μην υπάρχει και η δικιά μου;
Η ιστορία ξεκίνησε από το χρώμα λαδολέμονο που έλεγα προχθές για τον καναπέ μου. Εκεί μου ήρθε η ιδέα και ρώτησα τον εαυτό μου:
Μήπως μου αρέσουν οι γεύσεις που τρώω; Άρα μήπως τα χρώματα που τρώω, μου αρέσουν κιόλας;
Η αυτοερώτηση έγινε γιατί την ώρα που έλεγα λαδολέμονο, σκέφτηκα πόσο μου αρέσουν τα λεμόνια. Να το πιάσω από την αρχή. Σαν άνθρωπος τρώω. Τρώω καλά και είμαι άνθρωπος των ξινών-ξινούτσικων, των καυτερών, των πικρούτσικων και των πικάντικων. Δε συμπαθώ τις γλυκές γεύσεις γι’ αυτό και δεν είμαι άνθρωπος των γλυκών. Αν πάρω λοιπόν μια αντιστοιχία ίσως να μπορούσα να συνδέσω το λεμόνι + λάδι με τα πράσινο+κίτρινο που μου αρέσουν πολύ ως χρώματα. Από τα καυτερά/πικάντικα μου αρέσει η πάπρικα και αντιστοίχως το χρώμα της και όλα τα κεραμιδοκόκκινα-σαπιομηλί. Λατρεύω ας πούμε το χρώμα που έχει το μπούκοβο και μου αρέσει πολύ και να το βάζω στο φαγητό. Λατρεύω τις πιπεριές κέρατα που είναι πράσινες προς lime και μου αρέσουν πολύ και οι πιπεριές σα φαγητό.
Για την εξέλιξη της έρευνας να σημειώσω πως δεν μπορείς να συμπεριλάβεις στη δική σου έρευνα τα μακαρόνια με κιμά και φυσικά διαθέτω και επιχείρημα. Τα μακαρόνια είναι off-white και σε ποιον δεν αρέσουν τα μακαρόνια και σε ποιον δεν αρέσει το off-white μον σερί; Αν όμως πάρω τα θαλασσινά που λατρεύω στην κυριολεξία και αυτά ταιριάζουν στα πορτοκαλο-σομόν χρώματα που λατρεύω εξίσου. Να, για παράδειγμα ο σολωμός. Το χρώμα σομόν που αγαπώ είναι το όνομα του. Salmon λέγεται κανονικά και τον τσακίζω σε καπνιστή μορφή. Γι’ αυτό σου λέω, για σκέψου μήπως τα βασικά συστατικά της τροφής σου είναι και τα χρώματα που σου αρέσουν;
BM moroccan red 1309
Από ποτά; Πίνω τα ξινούτσικα ή αυτά που μπορούν να πάρουν λεμόνι. Βότκα, τζιν. Κρασί και λευκό και κόκκινο όμως. Από φρούτα; Τα λεμόνια τα είπαμε, οι φράουλες που είναι ξινούτσικες και αγαπώ πολύ το φραουλί χρώμα και τα σταφύλια που θεωρώ αξεπέραστο φρούτο και είναι πάλι κίτρινο-πράσινο.
Από γλυκά αν φάω, πάλι τα ημίγλυκα. Lemon pie μπιεν σουρ.
Παρακαλώ πολύ μια ερευνητική ψυχή και fan του Rdeco να καταπιαστεί με την έρευνα και να μου την εξελίξει και φυσικά να σκεφτείτε και εσείς όλοι αν ισχύει αυτό και με εσάς.
Σε φιλώ και σου εύχομαι να έχεις μια καλή εβδομάδα!
Η φίλη σου,
Εύα.