Μια βροχή παραθυρένια ήταν σήμερα γιατί όντως την είδα από το καινούργιο μου παράθυρο, από το δικό μου studio, από το νέο μου ολόλευκο πατάρι, από το όμορφο μου λευκό γραφείο. Παρά το γεγονός ότι ακόμα υπάρχουν κούτες ακόμα στο πάτωμα και δεν είναι ακόμα όλα τακτοποιημένα, όλα είναι πανέμορφα και νιώθω τόσο γεμάτη και δυνατή και θέλω όλοι οι άνθρωποι να νιώθουν έτσι. Η πιο όμορφη η βροχή παραθυρένια. Είπα, που έτσι με έπιασε ένα σεντιμεντάλ να στο περάσω κι εσένα, να γλυκομελαγχολήσεις, να κοιτάξεις κι εσύ έξω από το παράθυρο σου, να χουζουρέψεις κιόλας αν θέλεις και μπορεί αν το θέλεις πολύ, τα πράγματα να έρθουν αληθινά αλλιώς.
Οι πιο όμορφες φωτογραφίες είναι αυτές των παραθύρων όταν βρέχει. Γενικά η λογοτεχνία είναι γεμάτη βροχή. Ποίηση, μυθιστόρημα και πιο μετά ταινίες. Όλα εξυμνούν τη βροχή, ένα θεϊκό νερό που τρέχει από τον ουρανό. Η βροχή έχει τη μουσική της. Κάνει πλιτς πλιτς ή φρουουου φρουουου και μαγεύει ψυχές.
Τα παράθυρα με βορχή ή η βροχή παραθυρένια είναι κάτι που έχει βασιστεί ολόκληρη λογοτεχνία επάνω της. Γιατί ο άνθρωπος θέλει να βλέπει τη βροχή αλλά να είναι προστατευμένος. Αυτό αποτελεί φυσική κλίση του ανθρώπινου είδους. Μέσα από τα παράθυρα όμως τι γίνεται; Ποιες ζωές εξελίσονται; Ποιες ζωές αλλάζουν; Ποιες στιγμές υπάρχουν;
Πρέπει να καταλάβεις τη σημασία αυτής της βροχής. Βρέχει και τρέχει. Τρέχει και ξεπλένει. Ξεπλένει τα πάντα αν την συναντήσεις λυτρωτικά. Ξεπλένει κι άλλα αν απλά τη χρειάζεσαι.
Το αφιέρωμα μας σήμερα -όπως θα κατάλαβες- είναι η βροχή παραθυρένια, δηλαδή αυτή που βλέπεις μέσα από ένα παράθυρο.
Για πες; Πόσο σου αρέσει η βροχή ή ποια ήταν η καλύτερη βροχή που έζησες;
I Love you but I Leave you σερί,
Εύα.