Μου άρεσε που σου άρεσε το χθεσινό ποστ μον σερί. Κατάλαβα πως το θέλεις το χρώμα, όσο και αν μένεις διστακτικά στη σκέψη. Ήθελα να σου δείξω σήμερα, πάλι τοίχους και καναπέδες και συνδυασμούς χρωμάτων. Εκρού τοίχους κυρίως. Τοίχους δηλαδή off-white. Όπως έχουμε ξαναπεί, το λευκό δεν είναι ποτέ λευκό, το λευκό δε βγάζει μάτι. Το λευκό είναι μια έννοια και όχι μια υπαρκτή κατάσταση. Στα σπίτια δε βάζουμε ποτέ λευκό, εκτός και αν ξέρουμε πολύ καλά τι κάνουμε. Ακόμα όμως και το λευκό που αγοράζουμε για λευκό, πάντα έχει μέσα λίγο μπλε. Απλώς δε το βλέπουμε. Υπάρχουν λευκά που ροζίζουν, που κιτρινίζουν, που γκριζάρουν, που μπλεδίζουν και πάει λέγοντας ανάλογα με ποιο χρώμα έχουν ανεβάσει σε ποσοστό αυτοί που έφτιαξαν το χρώμα. Εσύ τώρα με τη σειρά σου, μπορείς να βρεις όποιο λευκό επιθυμείς ανάλογα με τα υπόλοιπα που έχεις στο χώρο σου. Σήμερα όμως θα πούμε για το ροζ κυρίως. Θα πούμε λόγω της ημέρας όπως καταλαβαίνεις. Αν είσαι άντρας, να μας χαίρεσαι και κρατήσου λίγο πριν πεις περί ροζ μανίας. Eίχαμε ξαναπεί παλιότερα πάλι. Απλώς τώρα τελευταία το σκέφτομαι πολύ. Αυτό που νομίζεις ότι κάνει μόνο για τη Barbie. Ή νομίζεις πως ο καλός σου (αν είσαι γυναίκα) θα βγάλει αύτρες μόλις το δει. Μήπως το παρεξήγησες και εσύ τελικά; Εδώ στην πρώτη φωτό, ένα λευκό που ροζίζει, είναι κατάλληλο μιας και οι πίνακες έχουν μέσα αρκετό ροζ και μπλε. Το μπλε ξαναδώθηκε στο χώρο μέσω του χαλιού. Και βουαλά το αποτέλεσμα. Λίγο ροζ, λίγο βελούδο, πολύ πολυτελές το αποτέλεσμα.
via the lenoxx
Παρακάτω πάλι, μια απόχρωση του πράσινου, που είναι ολίγον βεραμάν, ολίγον φυλλί, έδεσε πολύ γλυκά με το ροζ ρομαντικό περιβάλλον και βάλε για hint τις καρέκλες που η πλάτη τους έχει όλο το φλόραλ που έπρεπε.
Στα ίδια με το πρώτο, με τη διαφορά ότι ο καναπές είναι μπεζ. Με αυτό το τρόπο, μειώνεται το λευκό, γλυκαίνει ο μάτις και μπορείς να το γυρίσεις ελαφρώς προς το έθνικ, που το θέλει το καφέ του, όπως και να το κάνουμε. Μιλάμε για χτιστό καναπέ-πεζούλα από το ίδιο το ξύλο και μια μαξιλάρα να τρέχει. Τζάμπα καναπές και άνεση που γοητεύει. Μαξιλαράκια σε ροζ, μπεζ σκουρότερο και ριχτάρι, συμπληρώνουν το styling. Μια απόχρωση του ροζ που πάει να καρπουζίσει, αλλά είναι το φετίχ κάθε έθνικ σπιτιού. Τι θα ήταν το Μαροκέν χωρίς το ροζ;
via fresh home
Αυτό εδώ τώρα ξέρω πως θα το αγαπήσεις. Ξέρω πως μόλις αντικρίσεις ή υποψιαστείς μπεζ τοίχους, τρέχεις να δεις ποιο μπεζ είναι. Ένα μπεζ που ροζίζει, όπως είπαμε εχθές, σαν το Pashmina AF-100, που με χάρη θα κλείσει ως χρώμα, αν του βάλεις καφέ καναπέ που κοκκινίζει κι αυτός ή ακόμα και σάπιο μήλο μον σερί, και ροζέ μαξιλαράκια. Γούνες σε λευκό θα αναδείξουν το αποτέλεσμα θεαματικά. Βλέπεις επίσης πως παίζει το κίτρινο μέσα στο χώρο σαν έξτρα δόση λάμψης.
via hgtv
Πάλι σε ένα λευκό που εγώ θα το έκανα να γκριζάρει φυσικά, για να μου αναδείξει την υπέροχη αυτή καναπεδάρα, που μοβοκριζάρει ή που γκριζομοβίζει. Πάνω του υπάρχουν φυσικά μοβ μαξιλάρια και φαντάσου πως και στο χώρο το ροζ, αλλά και το κίτρινο θα έλεγα, θα παίζει μια χαρά ρόλους support.
Για τέλος σου κράτησα τα δύσκολα. Αν τολμήσεις όμως θα κερδίσεις. Μαύρος τοίχος και λες εσύ τώρα μόνη σου. “Θα πηγαίνει με γκρι, κόκκινο και λαδί”. Πρωτότυπο; Δεν το είδα, εξκιουζέ μουά! Βάλε ροζ γλυκιά μου να έρθει να σου δουλέψει το φως του. Βάλε ροζ, για να κάνεις το σκληρό μαύρο να γλυκάνει και να γίνει πιο μαλακό. 
via door sixteen
Για πιο τέλος, σου δίνω αυτή τη μικρή λεπτομέρεια που έχει λίγο, ελάχιστο, μια σταλίτσα ροζ. Ανάμεσα σε γκρι και μαύρο πτι-καρό. Το έσωσε το αποτέλεσμα. Του έδωσε μια γλύκα. Δεν είναι τυχαία το πιο χαρούμενο χρώμα…
Aκόμα πιο τέλος, (ουφ!), μια νότα ροζ, μια εσάνς συνδυασμένη με γκρι που μπλεδίζει. Για σπάσιμο (όπως πάντα) έριξαν και τη ζέμπρα, αλλά και τη σχεδόν λεβάντα πολυθρόνα.
Άντε να ζήσουμε να μας χαιρόμαστε μον σερίς όλου του κόσμου. Να ζήσουμε και να προσφέρουμε αγάπη και φροντίδα, αλλά να μην είμαστε και ζωντόβολα, να ζητάμε και λίγη πίσω. Έτσι για τη γλύκα…του θέματος.
