To Consuela σημαίνει παρηγοριά. Αυτό θα δώσουμε όλοι μαζί σήμερα στην Consuela που πράγματι έχει κάνει πολύ δρόμο μέχρι το επιθυμητό αποτέλεσμα και μπράβο της και μπράβο του. Μου αρέσουν οι άνθρωποι που βλέπουν το φεγγάρι και όχι το δάχτυλο και κυρίως αυτοί που αγαπάνε τα σπιτάκια τους. Είναι το δικό μου φετίχ, τι να κάνω. Consuela, μπράβο. Έχεις κάνει πολύ καλές επιλογές σε ύφος και αρχιτεκτονικά στοιχεία, σωστή θέση τζακιού, πολύ καλή εκμετάλευση της κολώνας, πολύ καλά γυαλισμένο δάπεδο και μια εξαιρετική μαξιλάρα union jack. Μπράβο. Το χρώμα δεν μπορώ να το καταλάβω, αλλά φαίνεται καλό.

Αγαπητή Εύα,

Καλημέρα, καλή χρονιά και συγχαρητήρια για την δουλειά σου!

Εδώ και 2 χρόνια περίπου έχω εισέλθει στο χώρο της διαδικτυακής διακόσμησης και οφείλω να ομολογήσω ότι είμαι πάρα πολύ ενθουσιασμένη! Κάπου στον δρόμο ανακάλυψα και το δικό σου blog! Χίλια μπράβο για την υπέροχη δουλειά και εύχομαι καλή συνέχεια για το μέλλον!

Στα δικά μου τώρα, ο λόγος που έχω αρχίσει και ασχολούμαι έτσι εντατικά με τον «κόσμο» σας είναι γιατί εδώ και 2 χρόνια ανακαινίζουμε το σπίτι που αυτή την στιγμή μένουμε με τον καλό μου. Μία επίπονη διαδικασία με πολύ αίμα, δάκρυα και ιδρώτα. Επιτέλους μετά από τόσο καιρό μπορώ να πω ότι είμαστε σε θέση να μένουμε μέσα με άνεση (στις αρχές δεν είχαμε ούτε κουζίνα και στον χώρο υπήρχαν μόνο 1 κρεβάτι και 2 καναπέδες). Όμως τώρα αρχίζουν τα δύσκολα!

Τα διακοσμητικά δύσκολα γιατί τα άλλα τα περάσαμε…Εδώ έρχεται η δική σου λαμπρή συμβουλή που θα με βγάλει από το χάος. Είναι πολλά σημεία του σπιτιού που θα ήθελα την βοήθειά σου, θα ξεκινήσω όμως με το σαλόνι μιας και είναι ένας χώρος που για εμάς είναι σημαντικός. Εκεί δεχόμαστε τους φίλους μας, βλέπουμε τηλεόραση, ταινίες κλπ., τρώμε και γενικά είναι ένας χώρος που μας αρέσει να τον ζούμε πολύ.

Όπως θα δεις και από τις φωτογραφίες που ελπίζω να είναι όσο πιο κατατοπιστικές γίνεται, είναι αρκετά άδειο το σαλόνι, δεν έχει καθόλου διακοσμητικά στοιχεία, και χρώμα. Αυτό ξέρουμε ότι μας λείπει, αλλά θα θέλαμε την συμβουλή σου για το που να κυμανθούμε. Τι πίνακες θα έβαζες; Επίσης πως σου φαίνεται το χρώμα στους τοίχους σε σχέση με τα έπιπλα και γενικά ο συνδυασμός που έχουμε κάνει; Τις μοκέτες μην τις λαμβάνεις καθόλου υπόψη, είναι προσωρινές, τώρα χρησιμοποιούνται για πρακτικούς λόγους. Τι χαλί θα έβαζες; Μοκέτα θα το έκανε πολύ φτηνό αν βάζαμε; Αυτό το ρωτάω γιατί ο χώρος μας είναι αρκετά μεγάλος και για να βρούμε χαλί στα μέτρα μας θα δυσκολευτούμε πολύ και σκεφτόμουν να βάζαμε μία μοκέτα στα μέτρα μας.

Το έργο που είναι στην TV δίπλα, είναι μεν ωραίο (και γνωστού καλλιτέχνη!), αλλά έχουμε αποφασίσει ότι είναι αρκετά σοβαρό και ίσως και μελαγχολικό για εμάς οπότε δεν θα μπει.

Το σημείο που είναι η βιβλιοθήκη, πριν την ανακαίνιση ήταν ένα ωραιότατο παραδοσιακό τζάκι- καμία σχέση με αυτό που βλέπεις τώρα. Την ιδέα της βιλβλιοθήκης την δανείστηκα από ένα περιοδικό (στο περίπου) και στον τοίχο στην μέση θέλουμε να βάλουμε ένα μεγάλο έργο και μπροστά θα μπει η τραπεζαρία (intellectual μάσες!). Τι τραπεζαρία θα φανταζόσουν; Εγώ θα φανταζόμουν κάτι πολύ απλό στο χρώμα του τραπεζιού μέσης του σαλονιού με πολύ designάτες καρέκλες.

Ένα από τα μεγάλα άγχη μέχρι να τις αγοράσω υπήρξαν οι κουρτίνες. Από την αρχή ήξερα ότι δεν θέλω να είναι γυαλιστερές, και χωρίς πολλές φαμφάρες. Αυτό που έψαχνα το βρήκα, αλλά μετά την τοποθέτηση κάτι δεν μου πάει καλά και θα ήθελα το δικό σου έμπειρο μάτι να με βοηθήσει σε αυτό. Είναι η τριχρωμία too much; Μήπως πρέπει να προσθέσω και άλλα φύλλα λευκής κουρτίνας; Μήπως να χρησιμοποιήσω αυτές που έχω ήδη σαν πλαϊνές κουρτίνες και να βάλω από πίσω μία λευκή μονοκόμματη; Το ρόμαν στο παράθυρο πως σου φαίνεται;

Όσον αφορά τα φωτιστικά, φυσικά αυτά είναι προσωρινά, οπότε θα ήθελα να δω τι φαντάζεσαι για τον χώρο μας. Το επιδαπέδιο φωτιστικό είναι ένα παλιό καφέ κλασικό φωτιστικό μαμαδίστικο το οποίο το βάψαμε το χρώμα «βότσαλο» και αλλάξαμε καπέλο (το original ήταν ένα κεντητό σε καφετί αποχρώσεις).

Γενικά για να σου δώσω να καταλάβεις ο χώρος που βλέπεις σήμερα πριν ήταν δύο ξεχωριστά δωμάτια(στο σημείο που είναι ο κάθετος καναπές εκεί ήταν τοίχος), το καθιστικό και το σαλόνι. Το καθιστικό είχε το τζάκι (το παραδοσιακό που σου έλεγα) και το σαλόνι ήταν το σημείο του σπιτιού που πάντα έμενε κλειστό, ξέρεις η κλασική ιστορία. Εμείς ρίξαμε τον ενδιάμεσο τοίχο και έγινε αυτός ο χώρος, μεταφέροντας το τζάκι εκεί που του αξίζει! Στην γωνία…

Καλή συνέχεια σε ότι και αν κάνεις,
Consuelo

Consuelo, αντιλαμβάνεσαι πως κάθε φορά καλούμαι να φανταστώ πράγματα για εσάς, χωρίς ουσιαστικά να σας έχω γνωρίσει, παρά μόνο από το γράμμα σας. Έτσι, παίρνω μια εικόνα και κάνω την προσπάθεια να τη συνεχίσω, να την αναπτύξω από εκεί που την έχετε αφήσει. Πολλές φορές πέφτω μέσα και μου το λέτε κιόλας, πολλές φορές μπορεί να μη γίνεται αυτό και να μη μου το λέτε. Παίρνω όμως την κεντρική ιδέα του εγχειρήματος, από τις εικόνες και τις λέξεις σας. Αληθινά έχετε κάνει ένα πολύ αξιοπορεπές σπιτικό που έχει προοπτικές. Φυσικά συμφωνώ με τη θέση της τραπεζαρίας με κάτι σε design καρέκλα.

Διαφωνώ εντελώς με τις κουρτίνες. Δηλαδή σου λέω να τις βγάλεις ή ενώσεις τα σωστά χρώματα μεταξύ τους. Ξέρεις εσύ, άσπρο με άσπρο, μαύρο με μαύρο κοκ. Όμως, θέλω να προσέξεις κάτι και αν διαφωνείς μου το λες και συγγνώμη δηλαδή. Το γνωστό κληρονομικό μου χάρισμα, μου έβγαλε μια αίσθηση ότι αγαπάτε εκτός από τα ρετρό, και τη φαμίλια! Όταν λέω “φαμίλια” δεν εννοώ κουπεπέδες αλλά Ιταλία, mafia, Don Corleone, και τα γνωστά “R u talking to me Tony?” Λέω αλήθεια; Μπορεί να συμβαίνει αυτό; Kαι μπορεί εσύ να ζητάς χρώμα, όμως αυτό που λείπει από το χώρο σου στην πραγματικότητα είναι οι αντιθέσεις και ως γνωστόν αυτές δημιουργούνται με τα δύο μας αγαπημένα άσπρο και μαύρο. Όπως και να έχει θα σου προτείνω να γεμίσεις τον τοίχο του παραθύρου σου (αυτού του μοναδικού) με καδράκια τύπου Ikea Ribba, αποκλειστικά σε μαύρο χρώμα, με ασπρόμαυρες φωτογραφίες εντός. Φυσικά αν δεν σας αρέσει τελικά η φαμίλια, βάλτε κάτι άλλο μέσα. Αν έβαφες και μαύρο τον τοίχο μπορεί να ήταν ακόμα καλύτερα. Σαν γκαλερί ένα πράγμα. Δεν επιμένω στο μαύρο, μόνο αν πήξεις το τοίχο στην κορνίζα, τόσο που θα μαυρίσει από τις κορνίζες. Θα είναι αυτό σωστό γιατί;

μαξιλαράκια + φωτιστικό καπέλα  rocket saint george, καρέκλες Navy, καθρέφτης Clayton Gray, τραπέζι TR2, φωτιστικό BRASSA,

Γιατί, έχεις ένα κουλό παράθυρο μέσα στη μέση, με ένα μαύρο roman, και θα επιμείνω πως αν μαυρίσεις το τοπίο, θα καταπιεί το σύνολο το παράθυρο, θα αποκτήσεις ένα focal point που τώρα δεν έχεις και εν πάσει περιπτώση, θα επιμείνω και ελπίζω να καταλαβαίνεις. Απέναντι τώρα, βάλε το σωστό σετ των άσπρων κουρτινών, και έχεις ένα ντουλάπι (νομίζω;) δίπλα του, που αν αυτό βαφτεί μαυροπίνακας (τώρα κατάλαβες γιατί δεν επιμένω στο μαύρο απέναντι, αλλά στο ασπρόμαυρο) θα μπορούσες να δώσεις μια νότα contemporary και να το διασκεδάσετε λίγο το θέμα. Στη σέντρα του σαλονιού σου θα σου ταίριαζε γάντι το φωτιστικό καπέλα των Jeeves & Wooster καθώς και ένα Anglepoise δαπέδου σε λευκό πάλι από το Rocket Saint George. Αρκετά με τα μελαγχολικά αφού δε σας πάνε, ώρα για χιούμορ στο σπίτι.

Πάμε στην τραπεζαρία τώρα…εδώ το θέλεις το χρώμα, αλλά σε δόσεις intelectual, όπως λες και εσύ. O τοίχος θέλει καθρέφτη, περίεργο. Τραπέζι, προτείνω δύο παραλλαγές. Πρώτη παραλλαγή, το λευκό τραπέζι (plain chic) με λευκές καρέκλες και μια άλλη πιο tricky, που υποδεικνύει ξύλινο ταμπλά σε μεταλλική βάση ή όχι, με κόκκινες καρέκλες, αλλά όχι όποιες κι όποιες…just a moment. Navy. Φυσικά μπορείς να τις σπάσεις με λίγο ασημί. Xρώμα σε μικρές, μικρούλες δόσεις λοιπόν μον σερί και καλή συνέχεια! Μην ξεχάσεις να μου πεις αν έπεσα μέσα όσον αφορά τον Don…