Δε ξέρω εδώ στη χώρα μας πως λειτουργούμε αν και πιστεύω πως αντιστοιχούμε στον υπόλοιπο κόσμο. Δε ξέρω αν η επιτυχία είναι μέρος δημοσίευσης της προσωπικής σου ζωής ή ενός τμήματος της. Οι Αμερικάνοι λένε πως πρέπει να μοιράζεσαι και εγώ να σου πω την αλήθεια, νιώθω ότι το κάνω μέσα από αυτό το blog. Παρακολουθώ τα ξένα ιστολόγια και παρατηρώ μια διανομή φωτογραφιών προσωπικών στιγμών της οικογένειας τους, σκύλους, γάτες, παιδιά, συζύγους και τα ρέστα. Δε μπορώ να συχνωτιστώ με αυτή την εικόνα γιατί θέλω να ξέρεις ποια είμαι και τι κάνω αλλά δε ξέρω αν σε ενδιαφέρει. Άλλωστε ποια είμαι εγώ που θα σου πουλήσω την ευτυχία σε φακελάκι της μίας δόσης και γιατί να με πιστέψεις. Με όλα αυτά θέλω να σου πω να μου πεις τη γνώμη σου γιατί θέλω το Rdeco να προχωρήσει ένα βήμα πιο πέρα και να πιάσει το μέσα σου παλμό και όχι ακριβώς τις καρέκλες και τα τραπέζια για τα οποία με ευχαρίστηση γράφω τόσο καιρό και θα συνεχίσω να είσαι σίγουρη. Αποκλείεται όμως η ζωή μας να περιβάλλεται μόνο από αυτό και ξέρω πως ο χρόνος που σπαταλάς για να με διαβάσεις, σου είναι πολύτιμος, όσο για μένα που σου γράφω. Θέλω απαντήσεις σε αυτά που αναφέρω εδώ και πόσο πιο εμπνευσμένοι μπορούμε να γίνουμε και αν αυτό είναι κάτι που μπορεί να μεταδοθεί μέσω ενός blog. Θα σε πάω μια ρομαντική βόλτα σήμερα έτσι για να σκεφτείς και να εστιάσεις στις ανάγκες σου, στις επιθυμίες σου και ούτε για μια στιγμή μη νομίσεις πως αυτά δε θα σε κάνουν να φτιάξεις ένα καλύτερο σπίτι. Ίσα ίσα που αυτά μπορούν να είναι η αρχή. Το ροζ και το κίτρινο. Γλυκό και ξινό, σαν lemon pie!
Θέλω με όλα αυτά να σου πω να αφήσεις τα στερεότυπα, να οδηγήσεις αλλού το θέμα σπίτι και διακόσμηση και να βάλεις βαθιά μέσα στην καρδιά σου και στο μυαλό σου πως αν το σπίτι σου δεν εκφράζει εσένα δεν εκφράζει και τίποτα ή κανέναν άλλο και πως ακόμα η ανάγνωση αυτή πρέπει και μπορεί ( ή μπορεί και πρέπει) να βασίζεται στην ουσιαστική επικοινωνία. Το ίδιο ισχύει και για το σπίτι σου. Εκεί μέσα ζεις και πρόκειται να ζήσεις πολλές ευτυχισμένες αλλά και μελαγχολικές στιγμές. Πρέπει να επικοινωνείς αληθινά μαζί του, να το ακούς, να τ0 νιώθεις σαν προέκταση του εαυτού σου και όχι σαν έκθεση ιδεών άλλων ή επίπλων. Μη στέκεσαι στο πως κάποιος άλλος θα ήθελε να το δει, ή τι προτείνει ή τι βρίσκεις στην αγορά. Να θυμάσαι ένα μυστικό που θα σου πω. Όλα τα σπίτια που βλέπεις στα blogs και στα περιοδικά δεν είναι τέλεια φτιαγμένα, απλώς έχουν καταφέρει να αποπνέουν προσωπικότητα και αυτή δεν είναι μια υπηρεσία που παρέχεται από κάποιον εκτός του εαυτού σου. Επίσης βέβαιο είναι ότι δε στήθηκαν σε μία νύχτα, αλλά κουβαλάνε μαζί τους και εσένα, τις εμπειρίες σου και τις προσδοκίες σου. Πολλές φορές θα πρέπει να χρησιμοποιήσεις πράγματα με τον ανορθόδοξο τρόπο, αλλά το ίδιο δε γίνεται και στη ζωή; Πολλές φορές θα ακούς τα trends να σου λένε στο αυτί “αγόρασε με” αλλά μην υποκύψεις. Ο Jonathan Adler (νομίζω) είπε κάτι που βρίσκω εξαιρετικά έξυπνο: “μην αγοράσεις ποτέ κάτι για το οποίο οι κληρονόμοι σου δεν πρόκειται να μαλώσουν για να το έχουν”. Επίσης το “God is in the details” του Mies van de Rohe” είναι ένας λόγος για να ελευθερωθείς και να σκεφτείς πιο δημιουργικά.
Τις προάλλες βρέθηκα σε ένα κατάστημα από αυτά που πουλάνε τα πάντα για €1. Πάω πολύ συχνά σε τέτοια καταστήματα. Συνήθως βρίσκω ξεχασμένα πλαστικά σκεύη για τη συλλογή μου και μου αρέσει να εξασκώ τη ματιά μου εκεί μέσα. Μια κοπέλα στεκόταν μπροστά από ένα καδράκι, αυτά τα φρικτής αισθητικής και αναπαραγωγής που απεικόνιζε ένα βάζο και ένα φύλλο. Πραγματικά σκέτη μια φρίκη των €9,90. Στάθηκα να παρακολουθώ τι σκέφτεται και πως το κοιτάζει. Είδα πως ενώ δεν της άρεσε, προφανώς συλλογιζόταν τον άδειο της τοίχο και τους καλεσμένους του Πάσχα. Πήγα γρήγορα κοντά και της είπα: “σε παρακαλώ μην το αγοράσεις, δεν υπάρχει περίπτωση να σου ομορφύνει τον κόσμο σου ούτε για μια στιγμή. Κρέμασε ένα οποιοδήποτε άλλο πράγμα στο τοίχο ή και τίποτα”. Ευτυχώς με άκουσε και αφού συστηθήκαμε (ελπίζω να διαβάζει την ιστορία τώρα) έφυγε χωρίς το κάδρο και με μια διάθεση να βρει κάτι άλλο στο σπίτι της. Η τέχνη των τοίχων είναι η μία και μόνη περίπτωση που μπορείς να δεις το απόλυτο τίποτα σε ένα αντικείμενο. Εγώ αγόρασα δύο πλαστικά δοχεία νερού αφού καλοκαιριάζει, ένα απίστευτο τασάκι και ένα ριγέ σκουπόξυλο. Θα επιθυμούσα ένα σχόλιο από όλους σας, μια πρόταση, μια απορία…κάτι και αν αυτό είναι αδύνατο, απ\’ όσους μπορούν.
