Σήμερα ήρθαν τα πρωτοβρόχια. Είναι αλήθεια ή μας έριξε ο καιρός στάχτη στα μάτια για να νομίζουμε πως ακόμα το κλίμα είναι φυσιολογικό ή ακόμα καλύτερα πως άσχετα με το του κάνουμε και πόσο το πολεμάμε αυτό θα συνεχίσει να προσπαθεί να είναι εντάξει απέναντι μας, συνεπές και ακέραιο; Σκέφτόμουνα που λέτε πόσο μα πόσο, ευχαριστεί το βαθιά αλλά καλά κρυμένο καταθλιπτικό εγώ μου να βλέπει τη βροχούλα να ξεπλένει τη γη τη σκονισμένη και καμένη από τον ήλιο και μαζί και τις ψυχές μας. Πόσο μου άρεσε που ξαναείδα τους ανθρώπους να τρέχουν να ξεφύγουν απ’τη μπόρα αλλά και κάτι πιτσιρίκια να παίζουν στη βροχή και καθόλου να μη νοιάζονται στις μικρές γειτονιές του Πειραιά, που ευτυχώς ακόμα υπάρχουν! Έπειτα ήρθε η άλλη σκέψη: ποια ήταν η καλύτερη θέα με βροχή που είδα ποτέ μου ή που θα ήθελα να τη δω αν ακόμα δεν τα έχω καταφέρει?
Σκέφτηκα πολλά μέρη:
- το Παρίσι με ομίχλη και στο βάθος τον πύργο Άϊφελ -hallo Audrey
- τη Ρώμη κάτω από την τέντα ενός καφέ -αυτό κερδίζει δεύτερο-
- το Λονδίνο, εκεί στο Hyde Park -αν και δε θα’πρεπε λόγω συχνότητας βροχοπτώσεων- εκεί απέναντι από τα ανάκτορα με όλα αυτά τα χρυσαφιά να λαμπυρίζουν
- τη ΝΥ city να τρέχεις να χωθείς στο σταθμό του μετρό
- την Αγγλική εξοχή μέσα σε ένα country chic περιβάλλον -μμ! φτηνά γούστα έχω..
- τη τελευταία σκηνή του breakfast at Tiffany’s με την βροχο-πλημμύρα
- ένα ακόμα Ελληνικό νησί
Το μαγικό συμβαίνει με το ουράνιο τόξο και με τα λευκά σπίτια που πιο άσπρα δεν υπάρχουν μετά τη βροχή και πιο μπλε ουρανό δεν έχετε δει και θάλασσα πιο γλυκιά δεν έχετε απολαύσει. Μια καθαριότητα, ένα φουτεράκι -που αλλιώς άχρηστο φορτίο διακοπών θα επέστρεφε άπραγο- ένα μάζεμα στον εσωτερικό χώρο του Raya ξαφνικό που φέρνει τον κόσμο του γιαλού πιο κοντά ή καλύτερα στο Caprice να παραγγέλνεις γαλλικό ζεστό καφέ, έτσι για ξεκάρφωμα από τα κοκταίηλ! Αυτή είναι η πιο ωραία βροχή του κόσμου, η Ελληνική, η νησιώτικη, η απρόσμενη, που κάνει πάλι τα φώτα να λαμπυρίζουν μόλις βραδιάζει!Καλό Φθινόπωρο!