Έφυγα: San Giorgio. Mykonos.

Αυτό το ποστ γράφεται από ένα μπαλκόνι ενός όμορφου ξενοδοχείου που κάνω τις διακοπές μου. Όπως έχω πει, ήδη δουλεύω ένα ξενοδοχείο, κάτι που με έχει κάνει να ψάχνω την έννοια του χώρου και όχι απλώς τη χρήση. Τα συμπεράσματα μου είναι απλά συναισθηματικά (όπως πάντα) τα οποία όμως πρέπει να περάσουν στο μυαλό για να βρουν εφαρμογή στο έργο. Αυτό που νιώθω, πρέπει να περάσει και στον ένοικο. Για αυτό το λόγο αυτό το μήνα έχω κοιτάξει πάρα πολλά ξενοδοχεία και κρατώντας τα καλύτερα κατά τη γνώμη μου, τα καταχωρώ σε αισθήσεις και τα βαθμολογώ ανάλογα με τη δύναμη του συναισθήματος που με κάνουν να έχω. Δεν κοιτώ μόνο ξενοδοχεία της Ελλάδας. Κοιτάζω και ξενοδοχεία του εξωτερικού, κοιτάζω τα reviews των πελατών τους, τις παροχές τους, το branding και αυτό που γενικά βγάζουν προς τα έξω ως ύφος. Δεν έχουμε πολύ ωραία ξενοδοχεία στην Ελλάδα. Έχουμε ακριβά ξενοδοχεία, έχουμε καλά ξενοδοχεία, αλλά πολύ ωραία ξενοδοχεία δεν έχουμε. Ίσως φταίει που έχουμε ένα ατού, έναν άσσο στο μανίκι που είναι η θέα για κάποια από τα καλύτερα μας. Έχουμε όμορφο hospitality, έχουμε εξελιχθεί σε όλα τα σημεία αλλά στην εμφάνιση, προσωπική μου άποψη, λίγα είναι αυτά που σε ταξιδεύουν χωρίς να κοιτάξεις από το μπαλκόνι σου τη θέα τους. Όλα αυτά πάντα μετά από μια σύγκριση που έκανα με κάποια πολύ καλά ξενοδοχεία στον κόσμο, σε εξοχικά μέρη ή εξωτικά μέρη. Η μεγάλη διαφορά έγκειται στο feeling. Τα περισσότερα δικά μας δεν κάνουν statement. Δε δηλώνουν απαραιτήτως χαρακτήρα σε αντίθεση με του εξωτερικού και αυτό δεν είναι θέμα χρημάτων. Έχουμε εδώ στην Ελλάδα αρκετές ξενοδοχειακές μονάδες που και χρήματα έχουν σπαταλήσει για να εξελιχθούν σε όλα τα σημεία και αμείβονται εκ των υστέρων πολύ καλά από τους πελάτες τους, πάλι σε σύγκριση με του εξωτερικού. Στη βάση όμως λείπει το concept. H έρευνα μου βασίστηκε σε ένα μεγάλο βαθμό στις επιλογές του Conde Nast Traveller, που παρακολουθώ σε τακτική βάση.

To San Giorgio που θα δούμε σήμερα είναι κατά τη γνώμη μου ένα από τα καλύτερα Ελληνικά και επειδή είμαι χρόνια “πολιτογραφημένη” του νησιού με ισχυρούς δεσμούς το λέω με κάθε βεβαιότητα. Το Interior Design είναι έργο των Annabel Kutucu & Michael Schickinger και όπως θα δείτε, όσοι δε το έχετε ξαναδεί, η έμφαση έχει δωθεί στα φυσικά υλικά, στα παραδοσιακά στοιχεία χωρίς να είναι ρουστίκ, στα πολλά χτιστά του με αποτέλεσμα ένα bohemian χώρο που σε πάει κάπου στα 60’s, τότε που η Μύκονος ξεκίναγε το ταξίδι της στο τομέα του τουρσιμού. Τότε που έγινε ταινία, τότε που την επισκέπτονταν τεράστιες προσωπικότητες της τέχνης και στο λιμάνι δεν έμπαινε καράβι αλλά σε έβγαζε στο γυαλό η λάτζα, η βοηθητική βάρκα του καραβιού, κότερου κτλ. Πιο συναρπαστική σχέση με την ιστορία του νησιού, πιο λεπτή γραμμή από αυτή για να την πιάσεις και να την κάνεις ιστορία δε θα μπορούσε να υπάρχει.

Για να είμαι ειλικρινής βαριέμαι αφόρητα πια αυτό το ολόλευκο απέραντο σύνολο που πάσχει από υφές και το μόνο που ξεφεύγει είναι οι ριγμένες πινελιές χρώματος από μαξιλαράκια, όπως βαριέμαι και τα country έπιπλα αφού δεν είμαστε γαλλική εξοχή. Το San Giorgio ευτυχώς, δεν πάσχει από καμιά από τις δύο ασθένειες αυτές και ως εκ τούτου περιλαμβάνεται και στη hot list των Design hotels του Conde Nast. Υφές από υλικά, διαφοροποίηση και ένα απόλυτα προσεγμένο mix n’ match για νεανικό κοινό επισκεπτών.

Η φυσική απόχρωση του φθαρμένου ξύλου, η τσιμεντοκονία ή το τσιμεντοπλακάκι στο δάπεδο, τα απολύτως απαραίτητα έπιπλα και διακοσμητικά των χώρων που είναι και χρηστικά, παραπέμπουν σε ένα πράγμα. Less is More και ας είμαστε στα 60’s.

Αρχιτεκτονική και Interior Design με σεβασμό στον τελικό αποδέκτη, τον ένοικο. Μια ρεσεψιόν που είναι σκηνικό νησιού ή παλιάς Ελλάδδας, αποχρωματισμένη για να παίρνει ότι χρώμα της δώσει η δική σου διάθεση.

Ένα Design Hotel δεν είναι μια επώνυμη καρέκλα στο lobby. Είναι η ουσία που βγαίνει από το συνδυασμό της αρχιτεκτονικής, του Interior Design, της τοποθεσίας, του Hospitality και τελικά της εμπειρίας που αποκομίζει ο σύγχρονος ταξιδιώτης που αναζητά περισσότερο από τη χλιδή, την εμπειρία των ασιθήσεων.

Νομίζω πως αύριο θα έχουμε ένα ακόμα υπέροχο Ελληνικό ξενοδοχείο που λάτρεψα άμα τη εμφανίσει, αρκετών χρόνων αλλά αξεπέραστο θεωρώ ως concept και μετά θα πάμε σε δύο του έξω κόσμου που μου πήραν τα μυαλά. Aπό κάτω οι χαρούμενοι ιδιοκτήτες του San Giorgio Mykonos.