Ένα ταξίδι στη μακρινή Στοκχόλμη θέλω να κάνω. Δηλαδή, για να είμαι ειλικρινής, πριν δεν ήθελα…τώρα θέλω. Από σήμερα. Όταν σκέφτεσαι τη Στοκχόλμη, σκέφτεσαι πως εκεί κάνει κρύο, πιθανόν να είναι και οι άνθρωποι έτσι…με λίγα λόγια δε ψοφάς και να τους επισκεφθείς. Εγώ τουλάχιστον είμαι του πιο μεσογειακού τοπίου. Όπως και να έχει, έφυγα από το θέμα…πάμε Στοκχόλμη για γκριλ; Ψητούλια δηλαδή. Παΐδια, κοψίδια και λοιπά κρεατικά κατά τη Σουηδική βέβαια συνήθεια. Γιατί; Γιατί βρήκα ένα μαγαζί που άμα το είδα μου έφυγε η ούγια. Προσπαθούσα επί ένα τέταρτο να καταλάβω πως τα έχωσαν όλα αυτά εκεί μέσα. Πως είναι ο χώρος…πως μπαίνεις…που πας…τι βλέπεις από κάθε μεριά. Θα καταλάβεις τι λέω.
Μια γωνιά μόνο έχεις δει…μη βιάζεσαι. Και βλέπεις μια γωνιά με το πιο απίστευτα τρελό σενάριο. Βέβαια στο μαγαζί αυτό, θα δεις κι άλλα. Για αυτό σου λέω, πάμε για ένα γκριλ.
Εδώ τώρα βλέπεις το βάθος.
Και εδώ μια άλλη πλευρά. Ουπς!
Kαι όπως βλέπεις, απ\’ όλα βλέπεις εκεί. Τι αίθουσες με ταπετσαρίες στο ταβάνι, κάτι σαν ball room, τι βιβλία και άλλο ύφος απέναντι. Απίθανο μαγαζί, πολύ τρελοκομείο. Μπες να δεις και το site τους είναι και αυτό μία από τα ίδια.