Μον σερί, σήμερα δεν έχει θάλασσα. Έχει καραβάνι τσιγγάνικο που έλεγε και ο Ρόκος καλέ. Καραβάν και όχι στα ψέμματα, αλλά με δόξα και τιμή. Ένα ξενοδοχείο στη Γαλλία, στην Ardeche συγκεκριμένα, που δε σου δίνει δωμάτιο να μείνεις, (εντάξει άμα θέλεις, σου δίνει) αλλά σου δίνει το τροχόσπιτο του τσιγγάνου, του ίδιου όμως. Θυμάμαι τώρα που είχα ξαναγράψει για κάτι τροχόσπιτα νοικιάρικα πέρα στο Cape Town, το Grand Daddy. Τες πα, αυτό έχει τσιγγάνικη προσωπικότητα και καθόλου ροκ εν ρολ κοινότητα. Το ξενοδοχείο λέγεται Le Chateau d\’Uzer και όποιος το παρλέ να μας πει αν το Uzer είναι όνομα. Το Chateau δε το ρωτάω, εννοείται το ξέρω εξ απαλών ονύχων.
Έτσι είναι από τα έξω του και θα το δεις και από τα μέσα του και φαντάζομαι ήδη τον εαυτό μου με ακορντεόν να ακούγεται από μια απόσταση και εγώ με φιόρε στο αυτί. Ευτυχώς έχω και γείτονες τσιγγάνους που έχουν νοικιάσει τα δίπλα και δε θα είμαι η μόνη τρελή, αλλά μια τρελή τσιγγάνικη παρέα.
Πολύ κόκκινο, με παρδαλές καρέκλες το βρίσκω, αλλά θα μου άρεσε να μείνω ένα – δύο βράδια, λόγω του κήπου και που ενώ θα είσαι σε ξενοδοχείο δε θα νιώθεις ότι είσαι.
Δε θα τρελαθώ με την κουζίνα του και το Ikea τραπεζάκι, μέσα στους τσιγγάνους, αλλά μάλλον λόγω χώρου προέκυψε. Βέβαια διαφωνώ.
Σακ βουαγιάζ!
