Και ορίστε πως μια κόρη τιμά την μάνα την μοναδική, την μάνα που όλα τα σκέφτεται, την μάνα κουράγιο. Κουράγιο λέω γιατί μόνο κουράγιο θέλει για να κάνεις αυτό που έκανε μια μάνα σαν και αυτή την μητέρα, μανούλα, μαμά!
Η κόρη Ηρώ έστειλε το γράμμα για να κάνει την μαμά Αγγελική, διάσημη για τις αναπαλαιωτικές της τάσεις και ανησυχίες. Η κόρη ουδεμία σχέση λέει δεν έχει με το άθλημα της διακόσμησης, -τιμή μας παρ\’ αυτά που μας διαβάζετε- αλλά η μαμά έχει, και έχει και μια κούνια από την προγιαγιά της και τι να κάνει εκεί που κάθεται; Φτιάχνει και έναν καναπέ άμα λάχει.
“…Μετακόμισα πρόσφατα στο νέο μου σπίτι (το πρόσφατα είναι πριν από 2-3 χρόνια περίπου, αλλά για τους παραπάνω λόγους η διακόσμηση κι επίπλωση του σπιτιού είναι ακόμα under construction!) και η αλήθεια είναι ότι θέλω το σπίτι μου να έχει ένα κομμάτι από τον εαυτό μου, από αυτά που μου αρέσουν, να είναι λειτουργικό (πολύ βασικό για μένα!) και να με κάνει να νιώθω όμορφα. Και βεβαίως το budget είναι περιορισμένο! Γι\’ αυτό κι άρχισα να διαβάζω το blog σου. Η αμεσότητά σου, ο τρόπος γραφής, η συνεχής και ενεργός συμμετοχή σου στο blog, η αλληλεπίδρασή σου με τους αναγνώστες σου, ο τρόπος που παρουσιάζεις κι οργανώνεις τα θέματα, η ωραία αισθητική σου, το ότι αναφέρεσαι και σε εξωτερικές πηγές που μπορούμε να δούμε (e-shops, άλλα blogs κλπ), όλα αυτά ήταν που με κράτησαν και με έκαναν αναγνώστη σου, εμένα που δεν έχω καμία μα καμία σχέση με τη διακόσμηση και τη χειροτεχνία!
Το ακριβώς αντίθετο είναι η μαμά μου, η Αγγελική! Νομίζω αυτή ασχολείται περισσότερο με τη διακόσμηση του σπιτιού μου παρά εγώ – και μου έρχεται επίσκεψη κάθε φορά γεμάτη ιδέες και προτάσεις.
Δεν θα σου στείλω φώτος του σπιτιού μου (ίσως όχι ακόμα 😉 ούτε θέλω να σε κουράσω με μακροσκελές γράμμα (απ\’ ό,τι έχω καταλάβει πρέπει να λαμβάνεις πάρα πολλά και πολύ μεγάλα γράμματα από τους αναγνώστες σου). Ήθελα όμως να σου στείλω μια έμπνευση-κατασκευή της μητέρας μου – το καμάρι της, που μου το έχει δώσει και το έχω σπίτι μου (αν και δεν ξέρω πού να το βολέψω!).Είναι μια παλιά κούνια για μωρά, από τη γιαγιά της, την οποία έτριψε για να φύγουν οι στρώσεις χρώματος, αφαίρεσε τη μία πλευρά, στερέωσε τα σιδεράκια κάτω στα πόδια και τα κόλλησε, φτιάξαμε μαξιλαράκι για κάθισμα στις διαστάσεις του, και το κάναμε μικρό καναπεδάκι για 1-2 άτομα – τα μικρά μαξιλαράκια είναι η
μοναδική δική μου παρέμβαση! Σου στέλνω φώτος γιατί θεωρώ πραγματικά ότι είναι πολύ ωραίο αντικείμενο και γιατί της το υποσχέθηκα ότι θα σας το στείλω 😉 (της έχω πει βέβαια για το rdeco κι όταν συνηθίσει να μπαίνει στο ίντερνετ -της έκανα εντατικά μαθήματα- είμαι σίγουρη ότι θα σε παρακολουθεί ανελιπώς!Καλή συνέχεια!
Ηρώ…”
Πάρε ιδέες λέμε, αν έχεις και εσύ προγιαγιά, μαμά ή κόρη!
