Σου είχα υποσχεθεί να σου δείξω το inspiration board που έχω για το νέο μου γραφείο. Το πριν και το μετά. Τώρα θα δεις το “θα” και σε πολύ λίγο καιρό που θα είναι έτοιμο θα δεις και όλη τη διαδικασία. Σήμερα θα σου δείξω απλώς πως προετοιμάζω τη δουλειά για να θυμάμαι τι έχω σκεφτεί και να ψάχνω πάντα ανάλογα.
So, αυτό είναι η φαντασία μου για το χώρο υποδοχής. Το όλο θέμα θα βασίζεται σε reuse καταστάσεις και τίποτα δεν πετιέται αν δεν περάσει από εξονυχιστικό έλεγχο αν τελικά θα μου ταιριάξει. Το concept είναι έτσι γιατί απλώς πρόκεται για ένα παλιό σπίτι με αυλή και θέλω να κρατήσω το ύφος. Οπότε πρέπει να σεβαστώ και το στυλ του αλλά και μου πάει κιόλας. Άρα έχουμε ένα ταβάνι με νέα γύψινα όμοια με τα παλιά του που δυστυχώς είχαν καταστραφεί και θα βαφτεί στο κέντρο του μαύρο. Από εκεί θα κρέμεται ένα vintage φωτιστικό σε μελί χρώμα, το οποίο και ταιριάζει απόλυτα με τον παλιό καναπέ με την καφέ δερματίνη. Το σώμα του καναπέ θα γεμίσει με σκίτσα παλιών προσφυγικών κατοικιών του αρχιτέκτονα Άρη Κωνσταντινίδη. Μπροστά στον καναπέ χρειάζομαι ένα coffee table που θα δημιουργηθεί από δύο παλιές καρό βαλίτσες -η μία επάνω στην άλλη- και ροδάκια. Στον ίδιο χώρο θα υπάρχουν και δύο design κομμάτια επίπλου σχεδιασμένα δια χειρός Rdeco. Το δύσκολο βήμα είναι τα βίπερ. Αυτά είναι πολύ παλιά, θεωρούνται cult και έχουν τίτλους “οι δειλοί πεθαίνουν δύο φορές”, “θα πληρώσεις με το αίμα σου” και άλλα τέτοια θαρραλέα. Εκεί αλήθεια θα σου πω, δεν έχω ακόμα αποφασίσει τι θα κάνω, δηλαδή πως θα τα φτιάξω. Έλεγα μια χρυσή παλιά κορνίζα ή πιο πολλές και μέσα τα βίπερ, αλλά δεν είμαι και σίγουρη..και πάμε στο κυρίως δωμάτιο γραφείο:
Εδώ θα πάμε απλά και όμορφα, γιατί είναι χώρος εργασίας. Όλο λευκό και μόνο. Λευκό γραφείο κάπως έτσι, λευκές καρέκλες αναμονής Skruvsta της Ikea και μια μεγάλη για κάθισμα εργασίας. Δύο παράθυρα μέσα στο χώρο θα έχουν μόνο ολόλευκες κουρτίνες διάφανες βαμβάκι παρακαλώ. Θα συμπληρώνουν το ύφος που έχει το δωμάτιο, που και αυτό είναι πλούσια γύψινα σε λευκό και μια built in ντουλάπα με κορδόνια ξύλου στις πόρτες. Το σύνολο θα πάρει ευχάριστα και έναν Criss-Vio πολυέλαιο της Almerich σε διάφανο κρύσταλλο που ήδη μεταφέρω από το πρώην γραφείο καθώς και δύο φωτιστικά γραφείου Forte Braccio της Luceplan. Φυσικά θα βάλω και τον αγαπημένο μου πίνακα του Stella Frank.
