Μιλάμε πάλι για ένα σπιτάκι από αυτά τα απλά και απέριττα. Μιλάμε για ένα σπίτι που θα μπορούσε να είναι εργένικο, αλλά δεν είναι. Μιλάμε για ακόμα ένα σπίτι του οποίου τον αρχιτεκτονικό σχεδιασμό μελέτησε το γραφείο Ζέππος-Γεωργιάδη. O αρχιτέκτων και η συνεργάτιδα του -συμβαίνει να γνωρίζω τον πρώτο- θεωρούνται αυθεντίες στο σύγχρονο σχεδιασμό, με δείγματα δουλειάς τους σε πολλές περιοχές της Αθήνας
(βλ. Art House).
Tριώροφη και εντυπωσιακή από μπετόν, ξύλο και γυαλί. Με μια πισίνα παραλληλόγραμμη και κατάφυτο περιβάλλοντα χώρο με τεράστιους φοίνικες και μπουκαμβίλιες. Τα τεράστια ανοίγματα -που απαιτούν ένα τσούρμο Κινέζες ακροβάτιδες καθαρίστριες- είναι από ξύλο με ειδική επεξεργασία και όλα βλέπουν έξω, ενώ λόγω φύτευσης κανείς δε βλέπει μέσα.
Χρωματικά δεν έχουμε εξάρσεις. Οι τόνοι παραμένουν safe στα μη χρώματα, λευκό και μαύρο σε συνδυασμό με ξύλο, και έντονα κόκκινα σε πουφ και καναπέδες. Βέβαια μη ξεχνάμε πως πρόκειται για ένα σιγουράκι στους συνδυασμούς χρωμάτων.
Ο πίνακας είναι πραγματικά πολύ καλός και είναι απλώς εξώφυλλα από παλιά περιοδικά!
Αυτά που παρατηρώ βάσει της από πάνω φωτογραφίας -και περιμένω να ακούσω γνώμες, ξέρετε εσείς στο φακελάκι- είναι τα εξής:
- έλλειψη σε αντικείμενα design από τα γνωστά αλλά δυστυχώς πια, κραυγαλέα με τον τρόπο που τοποθετούνται και μου αρέσει.
- μια ελαφρά αποσύνδεση ύφους λόγω των αρκετών εναλλαγών των υλικών και των αντικειμένων (παλιά περιοδικά, πολυέλαιος, ποπ αρτ πίνακας, μαύρο χρώμα μεταλλικού εξώστη, έθνικ ύφους φωτιστικά τραπεζαρίας) που μου αρέσει γιατί δε το πήραμε σετ το ταγιεράκι. Μού κάνει λίγο σοβαρό mix & match και μη γελιέστε, δεν είναι τόσο εύκολο να δείξει ζεστό και cosy ένα σπίτι που η κλίμακα σχεδιασμού περιλαμβάνει εσωτερικούς εξώστες και γενικά πολύ ψηλές οροφές.
Επίσης ο ιδιοκτήτης είναι γαστροναύτης και ζήτησε κουζίνα με νησί και όλα τα κομφόρ! Μέχρι εσωτερικό BBQ που πολύ μου κάνει, αλήθεια λέω! Κατά τα άλλα ξύλο, inox και ένας παραδοσιακός πάγκος κοπής του χασάπη. Να κι ένα design: σκαμπό “Jamaica” του Πέπε Κόρτες που θα βρείτε εδώ και εδώ και εδώ αν διαθέτετε το αντίτιμο. Εξαιρετικό touch: τα ζεμπιλάκια -ορολογία απεκτηθείσα εν τω γιαπί- για τα ξύλα κάτω από τον πάγκο.
Το κρεβάτι, κι αυτό νησί. Μέσα στη μέση, αφού δε του λείπει ο χώρος. Με λίγο χειρουργικό φωτισμό θα έλεγα -που λέω δηλαδή- και πολύ κορνίζα σε σχέση με το υπόλοιπο σπίτι.
Σας το είπα εγώ: εργένης. Φωνάζει από μακρυά: δεν υπάρχει γυναίκα εδώ μέσαααααααα!!! Μη ξανακούσω άντρα να σχολιάσει για γυναίκες και παπούτσια, την έβαψε. Με τη φωτογραφία ανα χείρας θα κυκλοφορώ στο εξής! Αν το δει η Κάρι, πράσινη θα γίνει. Τρεις εταζέρες μήκους 5μ. για 200 ζεύγη υποδήματα. Πολύ καφέ βρε παιδί μου!
Εδώ στο υπόγειο γυμναστήριο τα βλέπεις όλα! Θέλω κι εγώ. Όχι γυμναστήριο, πολυθρόνα για το κουρασμένο σώμα. Στείλτε μια τέτοια αμέσως! Κατά τα γνωστά κάντε κλικ και κλικ φυσικά. Στο βάθος φαίνεται μάλλον το γραφείο και από κάτω η απίστευτη μπανιέρα-νησί που δεν ανησυχείς που πάνε τα νερά γιατί μπορείς να σφουγγαρίσεις -εσύ ή η Κινέζα που λέγαμε- γύρω γύρω. Θα βρείτε μια τέτοια εδώ. Τέλειο!
Mου αρέσει το μπάνιο με μεγάλα παράθυρα και λιγοστά πλακάκια. Αν σας άρεσε αυτό εδώ έχει κι άλλο.
Home quote: είναι το σπίτι αυτό Ζen;