H έρευνα που είχα ξεκινήσει τότε που σου έγραφα για το χρώμα που τρως συνεχίζεται.Με κάποια νέα συμπεράσματα και αυτό γιατί θα ήθελα πραγματικά να μου καταθέσεις εδώ όποια είναι αυτά που έχεις παρατηρήσει ως κριτήρια επιλογής για ένα χρώμα. Οι πολύ διαβασμένες -άριστες μαθήτριες του Rdeco- δε πιάνονται εκτός αν έχουν να καταθέσουν κάτι πριν την Rdeco σπουδή τους 😀
To χρώμα όπως έλεγα τότε επηρεάζει τη ψυχολογία αλλά και τη σκέψη μας σε ένα δωμάτιο. Θυμάσαι που λέγαμε μια μέρα για το μπλε χρώμα και κάπου διάβασα πως κόβει την όρεξη και σου έλεγα πως δε το ήξερα αυτό. Θυμήθηκα λοιπόν πως πριν αρκετά χρόνια με είχαν καλέσει για συμβουλές σε ένα πολύ γνωστό εστιατόριο της Αθήνας και το χρώμα που μου είχαν δείξει πως αποφάσισαν να βάψουν σχεδόν τα πάντα, ήταν ένα μπλε προς ραφ, προς κάτι ακαθόριστο πρασινί, προς κάτι τεσπά. Τότε δεν είχα αυτή τη πληροφορία και παρά το γεγονός πως το εστιατόριο ήταν έξπερτ στο ψάρι, το συγκεκριμένο μπλε και σε αυτή την ποσότητα με χάλασε. Τους είπα λοιπόν πως βρίσκω λάθος το χρώμα, ακόμα και μη γνωρίζοντας γιατί, αλλά κάτι δεν μου κόλλαγε. Κάτι ήταν περίεργο. Διεστραμμένο. Τους είπα πως το χρώμα δεν είναι κατάλληλο κατά τη γνώμη μου, πολύ σκοτεινό και θα ήταν καλό να αλλάξουν τουλάχιστον απόχρωση του μπλε. Τελικά ήταν αυτό το μπλε. Μετά από 3 μήνες που είχαν ανοίξει με φώναξαν πάλι γιατί ήθελαν να βάψουν. Μου εξήγησαν πως όντως κάτι δεν πήγαινε καλά. Η απόφαση ήταν να αλλάξουμε το χρώμα και από μπλε να γίνει υπόλευκο με προσθήκη μπόλικου πράσινου -φυτά- στο εσωτερικό. Λίγο κόκκινο επίσης σε κάποια σημεία έκανε τη διαφορά. Δεν ήξερα τη σχέση του μπλε με την όρεξη τότε.
Κράτα στο μυαλό σου πως κάθε χρώμα έχει μια ψυχολογική αξία. Έχεις σκεφτεί ποτέ πως κάποια χρώματα σε κάνουν να αντιδράς διαφορετικά, έχουν επίδραση επάνω σου δηλαδή; Αυτό σε πραγματική εφαρμογή ίσως να σημαίνει πως πρέπει πρώτα από όλα να επιλέξεις σοφά τα χρώματα για το σπίτι σου και φυσικά να σκεφτείς την ποσότητα στην οποία θα τα χρησιμοποιήσεις. Ένα παραπάνω κόκκινο δωμάτιο από όσο πρέπει έχει ακριβώς το αντίθετο αποτέλεσμα από αυτό που φανταζόμαστε όταν πάμε να διαλέξουμε εκείνο το λίγο κόκκινο που πάντα ονειρευόμασταν.
via
Κράτα όμως στο μυαλό σου πως το κάθε χρώμα επηρεάζει και ανάλογα με το φύλο, την ηλικία, την εθνικότητα και το κλίμα ακόμα. Σκέψου πως δεν είναι τυχαίο πως οι Ασιάτες έχουν αδυναμία στο κόκκινο. Σκέψου πως η Ελλάδα είναι λευκή και μπλε, εμείς ως Έλληνες αγαπάμε το μπλε γιατί το έχουμε άφθονο όμως σε θάλασσα και ουρανό ενώ στην ουσία το συγκεκριμένο χρώμα δεν είναι Ελληνικό, θεωρείται πως εισήχθη από τους Αιγύπτιους και ήταν το indigo. Το λευκό δε, ήταν μια διαταγή του Μεταξά με σκοπό την κάθαρση. H Ελλάδα -και αν παρακολουθείς Αμφίπολη- θα δεις πως ήταν χοντροκόκκινο, ώχρα, λευκό του γύψου που σημαίνει πως ροζίζει ελαφρώς και μαύρο/μολυβί. Νομίζω πως και μαύρο δύσκολα είχαμε στην Ελλάδα, ήταν δυσεύρετο. Όμως όλο το μπλε που χρησιμοποιήθηκε στα χρόνια μας έδεσε μαζί του. Κάποιος αρχαιολόγος αν διαβαζει ας διορθώσει. Τα λεγόμενα Πολυγνώτεια χρώματα. Οι Κινέζοι πάλι έχουν αδυναμία στο κόκκινο το κερασί, αυτό της σημαίας τους. Έχουν δε υιοθετήσει το κόκκινο κιμονό ως σύμβολο, τα κόκκινα χάρτινα φανάρια τους, τις κόκκινες γάτες ως Θεές και ένα σωρό άλλα πράγματα που όταν είχα πάει στο Hong Kong όντως μου είχαν κάνει εντύπωση. Η χώρα του Ανατέλοντος ηλίου είναι κόκκινη όπως η Ανατολή. Άρα μήπως έχουμε αγαπήσει ότι βλέπουμε για συνεχή έτη και επί γενεές;
Σκέψου πως σε σχέση με τη ψυχολογία τα χρώματα χωρίζονται αρχικά σε ενεργητικά, παθητικά και ουδέτερα. Σκέψου επίσης πως ο ανθρώπινος νους ησυχάζει όταν βρεθεί στη φύση και γι΄αυτό του αρέσει το πράσινο. Σε όλα τα χρόνια δουλειάς μου, ποτέ δε βρήκα άνθρωπο να μην του αρέσει το πράσινο. Ίσως κάποια απόχρωση όχι, αλλά το πράσινο ποτέ. Όλα τα άλλα έχουν οπαδούς ή εχθρούς. Βέβαια στο κόκκινο μας αρέσει η απόχρωση του μήλου συνήθως. Στο πράσινο, αυτό της ελιάς. Στο μπλε πάμε από το royal έως το τυρκουάζ της θάλασσας και στο κίτρινο ως λαός κινούμαστε σε προτιμήσεις προς αυτή της ώχρας σε αντίθεση με τους Σκανδιναβούς που ζητάνε έντονα κίτρινα. Γιατί; Μήπως η ένταση του δικού μας ήλιου μεταφράζει αλλιώς το κίτρινο; Ένα έντονο κίτρινο στην Ελλάδα είναι εκτυφλωτικό. Στη Σκανδιναβία πάλι όχι.
Ακόμα πιο ειδικά. Τη σημερινή εποχή μας αρέσει το μοβ. Ούτε λόγος να το έβαζες παλιότερα σε σπίτι γιατί το θεωρούσαν πένθιμο. Ακόμα και σήμερα όμως όταν μιλάω για μοβ σε πελάτες συνήθως όλοι μας εννοούμε μια συγκεκριμένη απόχρωση που δεν είναι η κηδει-ί απόχρωση, το πένθιμο μοβ δηλαδή.
Από 4.000 Αμερικάνους που ερωτήθηκαν για το αγαπημένο τους χρώμα, το 29% προτίμησε το μπλε. Δεύτερο ήρθε το πράσινο. Και τα δύο χαλαρωτικά και ψυχρά χρώματα. Τα θερμά ήρθαν μετά. Στα γκρι που διαλέγει ο περισσότερος κόσμος στην Ελλάδα θα βρεις περισσότερο το γκρι που μπλεδίζει. Το καφέ στην ουσία δεν μας αρέσει, αλλά επειδή αγαπάμε το μπεζ ως φύση, χαλάρωση, παραλία, ερχόμαστε στο σημείο να διαλέγουμε το καφέ ως συμπλήρωμα. Βέβαια από την άλλη το καφέ είναι συνδεδεμένο με τη τροφή μας. Καφές κτλ. Αν όμως το καφέ κιτρινίζει συνδέεται άμεσα με κάτι αποκρουστικό, αηδιαστικό, σάπιο.
Πρακτικά; Η Σκανδιναβική παλέτα είναι παστέλ. Στην Ελλάδα όποιο χρώμα δεν έχει μαύρο δεν επιβιώνει από φύση. Ο Ελληνικός ήλιος τα σπάει όλα και θέλει χρώματα με μπόλικη χρωστική μέσα τους για να αντέξουν. Άρα όταν βάφεις εξωτερική όψη κτηρίου προτίμησε σκουρότερο χρώμα που να έχει μέσα του περισσότερο μαύρο στη μίξη για να αντέξει περισσότερο και να μη το ξεπλύνει ο Έλληνας ήλιος.
Τι λες λοιπόν;