Γράφω γύρισα γιατί όντως γύρισα μον σερί. Ναι, είναι αλήθεια, μια μεγάλη αλήθεια, μια τρομακτική πραγματικότητα, μια κατάσταση που εξελίσσεται στα μάτια μου μπροστά, μια τελευταία νότα στο πιάνο. Θεωρητικά ξεκουράστηκα, θεωρητικά λέω γιατί εμείς οι σημερινοί άνθρωποι με τη ζωή που έχουμε οργανώσει δε ξέρω κατά πόσο αρκούμαστε σε μια μερίδα διακοπές. Αν σκεφτείς μάλιστα πως πλέον έχουν αρχίσει και σερβίρουν και μισές μερίδες στα εστιατόρια… άστα! Ή από δίαιτα θα πάμε ή από κούραση. Τέλος πάντων, έβαλα ένα Miles να παίζει και θέλω να σου μιλήσω για το Barranco, στη Λίμα, στο Περού!!! Εδώ δίπλα δε το λες, αλλά αν πας ποτέ ή περνάς ας πούμε για κάποιο λόγο, πολύ θα ήθελα να πας αφού πολύ θα ήθελα να πάω κι εγώ. Έξτρα τιπ: Το Περού έχει κάτι φανταστικά ζωάκια που λέγονται Λάμα και πανέμορφες γαλοπούλες μον σερί.
Το Hotel B. (διαβάζεται Μπε) που με φιλοξένησε όπως το φανταζόμουν, άψογα, είναι ένα απίθανο boutique hotel και συνεργάζεται άμεσα και απευθείας με μια γκαλερί, τη Galeria Lucia de laPuente, στον από κάτω δρόμο. Έτσι εκθέσεις καλλιτεχνών μπορείς να δεις στη γκαλερί αλλά και μέσα στο ξενοδοχείο. Μην αναρωτηθείς γιατί το ‘πιασα από κει το θέμα, θα στο πω εγώ, μη μου κουράζεσαι. Μιλάμε για μια μαγική τοποθέτηση τέχνης στους τοίχους αυτού του ξενοδοχείου.
A place for contemporary explorers of life seeking the intrigues and mysteries of Peruvian culture, geography and nature, Hotel B caters to traditionalists looking for an authentic historic atmosphere and to shrewd urban explorers willing to immerse themselves in the city´s contemporary social and cultural scene.
Η ιστορία του κτηρίου που ανήκει στην εποχή Belle Epoque, την όμορφη εποχή δηλαδή, λέει πως χτίστηκε κατά τη διακυβέρνηση του Αugusto Leguia, το 1920, την εποχή που στο Περού είχαν χαρές. Ο διάσημος Γάλλος αρχιτέκτονας Claude Sahut είχε αναλάβει το έργο μαζί με πάρα πολλά άλλα εκείνη την εποχή. Έφτιαξε γενικά δρόμους, πάρκα, δημόσια κτήρια και μαζί με αυτά αυτό το κτήριο ως εξοχική κατοικία της οικογένειας Garcia Bedoya. Διέθετε μάρμαρα εισαγωγής, εξωτική ξυλεία, πανύψηλα ταβάνια, διάκοσμο στις όψεις και ένα τύπου αίθριο στη μέση της κάτοψης που εκεί το λένε teatina και είναι περίζητητο ως statement υπεροχής για όποιον το έχει.
Αυτό από πάνω είναι το αίθριο teatina που σου έλεγα, προφανώς γιατί εκεί παίρνεις το tea σου, που οι Περουβιανοί πολύ το συνιθίζουν και το ονομάζουν El Lonche. Ένα αίθριο που δεν έχει γυάλινη οροφή αλλά μόνο περιμετρικό υαλοστάσιο. Ελπίζω τώρα να πρόσεξες στη πρώτη φωτογραφία τη τοποθέτηση των έργων στους τοίχους. Κορνίζες κολλημένες στα απίθανα περβάζια των πορτών και γενικά μια ανορθόδοξη διάταξη που όπως αντιλαμβάνεσαι η Εύα λάτρεψε μόλις αντίκρισε. Όλα αυτά πέρα από τα υπόλοιπα αρχιτεκτονικά στοιχεία του κτηρίου νατουρεμάν καθώς και το υπέροχο κρεμ-λευκό χρώμα που έχουν τα πάντα, προκειμένου να γράφει η τέχνη. Πάμε και στα δωμάτια όμως.
Δε θα δεις πράγματα και θαύματα αλλά μια πολύ καλή χωροθέτηση και μια λεπτότητα που σε κάνει να έχεις μια οικειότητα με το χώρο. Εμένα αυτό μου έφερε ως συναίσθημα, ότι προσπάθησαν ίσως να κρατήσουν την αίσθηση ενός σπιτιού.
Ένα αντίστοιχο εικονικό αίθριο από εκείνα τα εξωτικά ξύλα που λέγαμε έχει κυκλώσει το κρεβάτι που μπροστά του πριν το μπαλκόνι διαθέτει ένα μικρό σαλονάκι και πίσω από τις γρίλιες που βλέπεις στο βάθος, βρίσκεται το μπάνια. Το μπάνιο διαθέτει διπλούς νιπτήρες και εντελώς belle epoque καθρέφτες.
Σε κάθε δωμάτιο, ιδιαίτερη προσοχή έχει δοθεί στη τέχνη φυσικά. Πίνακες υπάρχουν πάνω και απέναντι από το κρεβάτι ή όπου αλλού είναι απαραίτητο. Ένα ξενοδοχείο να γλυκαθείς και να θέλεις να πας για στριφογυριστό Περουβιανό χορό κάτω από τον πολυέλαιο!
Τέλος, σου έχω τη ταράτσα και το εστιατόριο που μπορείς να φας κάτι πριν πας να ξελιγωθείς στο χορό και να πάρεις το ποτό σου ακούγοντας το El Condor Pasa, του 1930 που έχει πολυτραγουδηθεί παγκοσμίως και ανακηρύχθηκε ως εθνικό τραγούδι του Περού. Σήμερα στο Rdeco νατουρεμάν ο Placido Domingo!
San Martin 301, Barranco
Lima