Post εμβόλημα στο Αυγουστιάτικο φεγγάρι με ένα “how to” οδηγό που δημοσίευσε η αγαπητή My Paradissi και με έκανε να το περάσω αμέσως από εδώ γιατί είναι χρήσιμο και ξέρω πως το ψάχνεις το θέμα με τις καρέκλες σου περισσότερο από κάθε άλλο. Για να είμαι ειλικρινής ακόμα και οι πιο φοβητσιάρες πελάτισσες ή Rdeco fans τις ανακατεμένες καρέκλες τις θέλουν γιατί φέρνουν κέφι και μια διαφορά στο τελικό ύφος που δε σε κουράζει. Κάτσε, βάλε έναν καφέ μπορεί να είναι μεγάλο το post. Θυμήσου άλλωστε και πρόσφατο ποστ, πάλι για καρέκλες και πως ταιριάζουν με τραπέζια.
H ιδέα μου είναι να αναλύσω εντελώς τη φοβερή λίστα-οδηγό της φίλης Ελένης και να την αποκωδικοποιήσω εάν είναι δυνατόν! Πάμε με την πρώτη επιλογή. Έχουν επιλέξει το ίδιο χρώμα αλλά εντελώς άλλο στυλ. Πιστεύω στην αυθόρμητη τοποθέτηση αλλά μη μπερδεύεσαι, δεν ταιριάζουν όλες εύκολα μεταξύ τους και με όλα τα τραπέζια. Θα πρότεινα να προσέξεις το χρώμα του τραπεζιού που εδώ πιστεύω είναι σωτήριο και να προσπαθήσεις να έχεις μικρότερες εναλλαγές στα ύψη της πλάτης αλλά και του καθίσματος από καρέκλα σε καρέκλα.
Η δεύτερη περίπτωση είναι οι ακριβώς ίδιες καρέκλες που δείχνουν πιο όμορφες όταν διαφέρουν σε χρώμα και αυτό γιατί θεωρώ πως και η πιο όμορφη καρέκλα “χάνει” σε εμφάνιση απλώς γιατί επαναλαμβάνεται. Όμως, εδώ θα πρότεινα λευκό τραπέζι και χρώματα που να έχουν μια σχέση μεταξύ τους. Μπορεί να δανειστείς παλέτα χρωμάτων σε παστέλ τόνους όπως αυτή ή ένα πέρασμα από σκούρο σε ανοιχτό, αλλά δε θα πρότεινα να πάρεις τη μια καρέκλα στο χρώμα του καναπέ και την άλλη στο χρώμα της πολυθρόνας δηλαδή, μην επαναλάβεις στις καρέκλες ότι χρώμα έχεις στο σπίτι σου. Δείχνεις ερασιτέχνης!
Η τρίτη περίπτωση είναι σαφώς πιο εύκολη γιατί οι καρέκλες ίδιου στυλ πάνε μεταξύ τους πιο εύκολα αλλά παίζει ρόλο το ύφασμα. Θα προτείνω να μην ξεφύγεις σε πολλά χρώματα αλλά να παίξεις απλά με τα μοτίβο ίδιων χρωμάτων και να κρατήσεις ξυλεία σε τραπέζι και σκελετό καρέκλας ίδια σε χρώμα.
Εδώ είναι μια ακόμα εύκολη μίξη αλλά αν είναι να υπερβείς τον κανόνα του ίδιου ύψους πλάτης θα σου προτείνω αυτό να γίνει μόνο στα δύο άκρα του τραπεζιού σε δύο όμοιες καρέκλες.
Αυτή η περίπτωση τείνει να θεωρείται κλασική γιατί έχει βγάλει εξαιρετικά αποτελέσματα αλλά μον σερί η εμπειρία λέει πως ταιριάζει ιδανικά με ένα τέτοιου ύφους industrial τραπέζι. Ξύλο καπάκι και μεταλλικό πόδι. Είναι σύνολο δοκιμασμένο!
To Play with height, να το προσέξεις γιατί ο τίτλος δεν αναφέρεται στο ύψος καθίσματος. Στη φωτογραφία θα δεις ένα λάθος αμέσως μόλις στο υποδείξω, αν δε το έχεις δει νωρίτερα. Η πολυθρόνα έχει χαμηλό ύψος καθίσματος για τραπεζαρία και στο δείγμα καρέκλας αλλά πιστεύω και στη φωτογραφία. Οπότε: δεν κάνουν όλες οι καρέκλες για τραπεζαρία. Ένα άλλο που θα προσέξεις είναι πως ακριβώς επειδή η διαφορά είναι πολύ έντονη μεταξύ της Tolix και της wing back, σε size, σε στυλ αλλά και σε χρώμα, πολύ σοφά επέλεξαν να μην επαναλάβουν πάλι τις tolix και από την έξω πλευρά αλλά να βάλουν ένα παγκάκι “αόρατο” αφού είναι χωρίς πλάτη και στο ίδιο χρώμα με το τραπέζι.
Αυτό το Play with Texture, το θεωρώ κλασικό, οικείο, πολύ country και εύκολο αφού δεν έχεις παρά να βάλεις ένα κάλυμμα σε κάποια καρέκλα που ήδη έχεις. Το ράνερ όμως είναι τελική επέμβαση που χαρίζει την ομορφιά γιατί αναδεικνύει το κατά τα άλλα αδύναμο εκρού χρώμα απέναντι στο σύνολο του τραπεζιού με τις ψάθινες καρέκλες.
Και κοίτα τώρα αυτή τη λύση που πάλι είναι άψογη επαγγελματικώς μιλώντας! Αν θέλεις να παίξεις με μια βαριά πολυθρόνα και ένα λιτό τραπέζι μια επιλογή θα ήταν ας πούμε οι thonet αλλά μια άλλη επιλογή σωστή είναι οι Ghost -ειδικά σε μια μεγάλη τραπεζαρία που μπορεί να έχει πάνω από τρεις καρέκλες σε κάθε πλευρά- ακριβώς για να μη φαίνεται ο όγκος της επανάληψης. Σε αυτή τη περίπτωση επειδή οι καρέκλες δε φαίνονται, είναι νεσεσέρ να γεμίσεις το τραπέζι για να “σηκώσεις” τον όγκο του συνόλου.
Αυτό τώρα είναι -νταξ- βούτυρο στο ψωμί σου, όχι το καλύτερο μου. Είναι απλώς 6 καρέκλες ίδιου χρώματος με μικρές παραλλαγές στο πανί του καθίσματος. Η μεγάλη αντίθεση είναι στη σχέση τους με το τραπέζι και πουθενά αλλού.
Η τελευταία περίπτωση είναι περισσότερο από όλες στυλιστική γιατί στην ουσία έχεις 5 ή 7 καρέκλες όμοιες αλλά μια ξέμπαρκη την ακουμπάς εκεί στην άκρη για σασπένς. Μπορεί να την έχεις φέρει από ένα άλλο δωμάτιο, ας πούμε το γραφείο ή το χολ. Σε περίπτωση που δε θα ήθελες όγκο εκεί θα μπορούσες να έχεις ακουμπήσει και ένα σκαμπό. Στην ουσία είναι και μια καρέκλα που δε θα ήταν μόνιμα εκεί αλλά μόνο καρέκλα εκτάκτου ανάγκης χρηστικής ή αισθητικής! Μου αρέσει αυτή η αντιμετώπιση γιατί τη βρίσκω πιο σκηνογραφική από τις άλλες.
Φυσικά και πρέπει να περάσεις από το My Paradissi να διαβάσεις και την ανάλυση της Ελένης για να κατασταλάξεις επιτέλους στις ανακατεμένες καρέκλες που θα αγαπήσεις.