Το λευκό ξέρεις πως το αγαπώ και πως τελικά πάντα σε δικαιώνει. Από την άλλη μου αρέσουν και τα σκούρα χρώματα και όταν λέω σκούρα εννοώ αυτά που είναι εντελώς και ξεκάθαρα σκούρα, δηλαδή έχουν ένταση και τίγκα χρωστικές. Αυτά τα τελευταία είναι πάντα και πιο ακριβά λόγω των τελευταίων όπως βέβαια και ένα λευκό που είναι πλούσιο σε χρωστικές. Είπα σήμερα να σου πω τα αγαπημένα μου λευκά, αυτά που βάζω συχνά και δεν με προδίδουν.
Ξέρεις τι γίνεται όμως; Η αξία του να χρησιμοποιείς ένα συγκεκριμένο χρώμα συχνά είναι και η κατανόηση του. Αλλιώς το βλέπεις σε ένα περιβάλλον, αλλιώς σε άλλο και εκεί καταλαβαίνεις την αξία του κιόλας και όταν λέω “αξία” αναφέρομαι στην υπόσταση του ως χρώμα και το πως λειτουργούν οι χρωστικές του σε ένα χώρο αναλόγως του προσανατολισμού και του φωτισμού του.
Διάβαζα προχθές ένα ποστ κάπου που έλεγε για τα αγαπημένα λευκά των ξένων designers και διαπίστωσα πως τα περισσότερα τα είχα ήδη διαλέξει και όντως υπήρξαν εξαιρετικές επιλογές.
To Chantily Lace υπάρχει και ως 2121-70 και ως OC-65 και το έχω χρησιμοποιήσει σε κρεβατοκάμαρα και σε καθιστικό, πάνω από τρεις φορές. Βγάζει ένα όμορφο θερμό-ψυχρο αποτέλεσμα, πράγμα που σημαίνει πως είναι ισορροπημένο. Μπορεί να σου βγάλει κάτι σε υποψία πράσινου, μπορεί να σου βγάλει κάτι σε υποψία κίτρινου, μπορεί να το δεις να γκριζάρει κιόλας σε ένα σκοτεινό τοίχο. Υπέροχο χρώμα. Τίγκα χρωστικές, αλλαγή αίσθησης σε κάθε δωμάτιο, ουράνιο τόξο υποτόνων σου λέω.
Chantily Lace OC-65, Benjamin moore
Και νάτο τελευταία σε ένα διαμέρισμα που μόλις βάφτηκε και ετοιμάζεται να δεχτεί τον ιδιοκτήτη του την επόμενη εβδομάδα. Στο τοίχο το σκούρο wrought iron για να αλλάξει η κατάσταση.
Tο επόμενο αγαπημένο μου είναι αυτό που έχω βάλει και αλλού αλλά και στο σπίτι μου. Μιλάω για το Simply white ΟC-117, που είναι κάπου γκριζάρει και κάπου ασυναίσθητα κάνει ένα απαλό εκρού. Υπέροχο, αρκετά chalky σε αίσθηση ταιριάζει πανέμορφα με το ξύλο και το γκρι σαν το Silver song 1557, που το έχω βάλει αλλού.
