Διακόσμηση με το κιλό;

Εύα καλησπέρα…δεν έχουμε ξαναμιλήσει αλλά από τότε που έπεσα πάνω στο rdeco έχω φάει ένα περίεργο κόλλημα…τί είναι αυτό το πράγμα δεν ξέρω…ο τίτλος που θα δώσω στο e-mail μου είναι “του κιλού”…όταν πρόκειται για θέμα styling σε οποιονδήποτε τομέα (σπίτι,ρούχα,παπούτσια κλπ) ενώ ψάχνω το κάτι άλλο, το ιδιαίτερο πάντα καταλήγω να αγοράζω κάτι του κιλού… δηλαδή αυτά που κυκλοφορούν στην αγορά σε εκατοντάδες αντίτυπα χωρίς ίχνος προσωπικότητας και προσωπικής σφραγίδας… πώς ξεκολλάμε λοιπόν για να δώσουμε την προσωπική μας πινελιά; Γιατί ενώ νιώθουμε ότι το έχουμε τελικά δεν μας βγαίνει;… Ελπίζω να τα ξαναπούμε!!! Καλορίζικο το μαγαζί… λίγα χρόνια πιο πριν θα τα λέγαμε και από κοντά!!!

ΖΩΗ

Αυτό μον σερί ήταν το πόνημα της Ζωής που είπα να κάνω ποστ. Γιατί; Μάλλον θα καταλαβαίνεις. Γιατί αγοράζουμε με το κιλό; Γιατί καταλήγουμε να έχουμε ένα σωρό (κυριολεκτικά) πράγματα που δε τα θέλουμε ή δε μας αρέσουν ή δε ξέρουμε καν γιατί τα έχουμε και δε τα πετάμε! Η αλήθεια είναι πως αρχικά πρέπει να πάρουμε την μεγάλη απόφαση που σημαίνει πως είμαστε έτοιμοι να φτιάξουμε, να σουλουπώσουμε το σπίτι μας. Μετά πρέπει να έχουμε αποφασίσει τι τύποι είμαστε. Θέλουμε αυτό το country chic γιατί όντως μας αρέσει ή γιατί το βλέπουμε ακατάπαυστα στα περιοδικά και στα blogs; Θέλουμε πιο πολύ, μα πιο πολύ από όλα τι; Κάτι είναι αυτό που θα πρέπει να θέλουμε, δε γίνεται… κάτι επιθυμούμε διακαώς. Ίσως αν ξεκινούσαμε από εκεί, από αυτό; Θέλω να πω. Όταν ξεκίνησα να φτιάξω το δικό μου σπίτι είχα χαράξει κάποιες βασικές ανάγκες και κάποια βασικά γούστα. Και επειδή όπως ξέρω να λέω τα γούστα πληρώνονται, πλήρωσα για μια μεγάλη κουζίνα που θα μπορούσα να τη ζω όπως εγώ επιθυμώ, να μαγειρεύω όπως εγώ θέλω, να εκπληρώσω τη φαντασίωση μου στη διακόσμηση δηλαδή. Στον αντίποδα, έριξα (ας πούμε) το καθιστικό γιατί στην ουσία ποτέ δε με ενδιέφερε να χουχουλιάζω σε έναν καναπέ. Οπότε και μπήκε ένας καναπές και μόνο με μια τηλεόραση απέναντι και τελευταία έφυγε και αυτή γιατί είχαμε που είχαμε προηγούμενα, απόγινε το πράγμα και αποφάσισα πως δεν τη χρειάζομαι. Όξω λοιπόν η τηλεόραση. Όξω ότι δε χρειάζομαι να έχω, ότι δεν αγαπώ, ότι δεν θέλω να βλέπω, ότι δε μου ομορφαίνει καθημερινά την εικόνα. Εξηγώ λοιπόν κι εγώ το τρόπο που παίρνω αποφάσεις και καμιά φορά μπορεί να αφήνω πράγματα στη τύχη, γιατί και αυτό έχει την ομορφιά του. Κανένας άνθρωπος στη γη δε μπορεί να έχει άποψη για όλα ή να αποφασίζει για όλα. Αυτό είναι το δικό μου πόνημα.

Η διακόσμηση δεν γίνεται με το κιλό, αλλά με το καλό!

Όταν βρήκαμε το κατάστημα που με ενδιέφερε η Όλγα με ρώταγε κάθε μέρα γιατί δεν έχω κάτσει να σχεδιάσω πως θα γίνει η διακόσμηση. Πως γίνεται να σχεδιάζεις συνέχεια όλων των άλλων και το δικό σου όχι; Η απάντηση μου ήταν πως αυτό που με ενδιέφερε είναι που έχω βρει το συναίσθημα που θέλω να βγάζει, τα vibes που θέλω να εκπέμπει, τα άλλα βρίσκονται ακόμα και στο δρόμο. Η απόφαση μου επίσης ήταν να μην κάνω καμιά αγορά που δε θα είχα ανάγκη. Έτσι το Rdecoshop είναι πραγματικά ανακυκλωμένο. Πολλά βοηθητικά εξαρτήματα στη διακόσμηση του χώρου, όντως βρέθηκαν στο χώρο. Αυτό στη δική σας γλώσσα που μπορεί τώρα να λέει πως εγώ έχω το ταλέντο να κάνω ότι θέλω ή την εμπειρία σημαίνει:

Δε γίνεται να διακοσμείς γρήγορα, χαλάρωσε και απόλαυσε το…

Κάτι άλλο που δεν κάνεις καλά Ζωή είναι η επιλογή του χώρου αγορών. Δε γίνεται να απαιτείς να πάρεις τα πάντα από ένα κατάστημα. Δεν είναι λογικό. Για να εξηγήσω λίγο τη λογική των αγορών των καταστημάτων που θα σας διαφωτίσει. Όλες οι εταιρείες που λανσάρουν σειρές προϊόντων στη χονδρική αγορά έχουν άπειρους κωδικούς. Κάθε καταστηματάρχης περνά από μια έκθεση ή από το εκθετήριο χονδρικής και επιλέγει με βάση την κουλτούρα του απέναντι στη δουλειά του. Άλλοι έχουν, άλλοι ακόμα την ψάχνουν, άλλοι νομίζουν πως έχουν. Κάποιοι αγοράζουν με την εποχή, με τη μόδα και αυτό ίσως αντιστοιχεί λίγο σε αγορές του κιλού γιατί οι εταιρείες χονδρικής είναι υπερφορτωμένες με τα trends πάντα. Κάποιοι αγοράζουν με βάση το κόστος της χονδρικής γιατί αποσκοπούν σε συγκεκριμένο target group και κάποιοι αγοράζουν με βάση το προσωπικό τους γούστο. Μπορεί λοιπόν σε ένα κατάστημα τα πράγματα του να μη διαφέρουν, το ίδιο δε θα διαφέρουν και στο σπίτι σου. Συμπέρασμα:

Ποτέ όλες οι αγορές από ένα κατάστημα

Ένας άλλος λόγος που μας κάνει να αγοράζουμε λάθος πράγματα είναι η τιμή. Είναι φτηνό! Κάνει μόνο €20. Το πήρα! Τι έγινε; Δε θα κλαίω τα λεφτά μου μετά αν δεν μου πάει! Είναι σα τα μπλουζάκια του Zara. Πάντα θέλεις ένα ακόμα γιατί είναι φθηνό. Αλλά ακόμα κι εκεί η διαφορά είναι πως το μπλουζάκι το δοκιμάζεις, το διακοσμητικό όχι! Αν μετρήσεις λοιπόν σερί, τα εικοσάρικα που έχεις μαζέψει πάνω στο τζάκι ή τη βιβλιοθήκη ή το coffee table, μάλλον αυτά σου κάνουν μια ωραιότατη πολυθρόνα που θα ήταν ακριβώς του γούστου σου! Αλλά εσύ ζεις με τα εικοσάρικα σκορπισμένα στο σπίτι σου. Συμπέρασμα:

Άσε το δέντρο, κοίτα το δάσος!

Ένας άλλος λόγος που σε κάνει να κάνεις λάθη είναι η μανία που έχουν πολλοί άνθρωποι με την ολοκλήρωση ενός project. Τους γίνεται τόσο πάθος που χάνουν την ουσία. Η ουσία δεν είναι στο όλον μόνο. Είναι και στην έλλειψη. Στην αφαίρεση. Ποτέ δε θα ήξερες πως χρειάζεσαι παπούτσια αν δεν είχες περπατήσει ξυπόλητη στα αγκάθια. Άσε την ανάγκη να σε οδηγήσει. Η ανάγκη πάλι από μόνη της έχει δύο στυλ. Το πρακτικό που σημαίνει πως όντως έχεις ανάγκη από ένα πηρούνι να τρως και το συναισθηματικό όπως έχεις ανάγκη έναν άνθρωπο. Αν το αντικείμενο συνεχίζει να σου παίρνει το μυαλό κάθε φορά που το σκέφτεσαι και το σκέφτεσαι συχνά, τότε το έχεις ανάγκη. Συναισθηματική! Τότε σε έχει κερδίσει, τότε πρέπει να γίνει δικό σου. Μακάρι που να γινόταν αυτό και με τους ανθρώπους αλλά άλλη κουβέντα σερί μου αυτό. Θα τη θίξω βέβαια με ένα τελικό παράδειγμα. Είναι σα να μένεις με έναν άνθρωπο από ανασφάλεια και όχι από αγάπη. Αυτό συμβαίνει μένοντας και με πράγματα από ανασφάλεια να τραβήξεις τη δική σου κόκκινη γραμμή και να φτιάξεις το δικό σου κόσμο! Συμπέρασμα: