O Terence Conran είναι ένας Σερ, θα μπορούσαμε να πούμε της αγοράς και του σχεδιασμού επίπλων. Απόκτησε το πρώτο κατάστημα στο Λονδίνο ανακαινίζοντας το παλιό κτήριο της Michelin. Μετά όλα έγιναν πολύ στρωτά και απέκτησε και άλλα, σύνολο 11 σήμερα, με τελευταίο αυτό της Osaka στην Ιαπωνία. Η φίρμα του 1956, επεκτάθηκε σε αρχιτεκτονική εσωτερικών χώρων, καταστήματα εστίασης, graphic design, ξενοδοχεία και άλλα τέτοια, έως το 2003 που άρχισαν να σχεδιάζουν και να παράγουν και δικά τους έπιπλα. Πήρε το βραβείο Prince Phillip ως αναγνώριση στην καριέρα του ως σχεδιαστής, ρεστορατέρ και επιχειρηματίας. Σήμερα εσύ που μορφώθηκες τώρα, θα δεις και το σπίτι ενός τέτοιου ανθρώπου, που ίσως πιστεύεις πως ή θα είναι πηγμένο στο design ή θα ζει σε κάποια τύπου Δυναστεία έπαυλη. No, ma petite, δεν είναι έτσι καθόλου, μα καθόλου. Είναι ένας χώρος που αντιπροσωπεύει ακριβώς τον Conran, με άνεση, με minimal αρχές αλλά στολισμένο με όμορφα αντικείμενα που εκφράζουν σπιτίσια θαλπωρή και υγεία πνευματική.
Το γραφείο ενός τέτοιου ανθρώπου, δεν είναι φορτωμένο, αλλά επιλεκτικά διακοσμημένο με λίγα έπιπλα, αρκετά διακοσμητικά σε ράφια και βιβλία (λατρεύω Conran) και φυσικά τέχνη.
Η κουζίνα πάλι που η κυρά του μαγειρεύει, είναι φυσιολογική, καλοσχεδιασμένη, με υπέροχα τεντζερέδια κρεμασμένα και θυμίζει ή μάλλον ορίζει πως οι άνθρωποι ζουν κανονικά, και είναι κανονικοί.
Η μίνιμαλ αισθητική του, ορίζεται και από την απλή λευκή ψηφίδα αλλά και από την επιλογή της επανάληψης των ίδιων αντικειμένων. Way to go…
To ίδιο μοτίβο των λιτών ραφιών προφανώς συνεχίζεται από το γραφείο του στο καθιστικό. Ο καναπές είναι σχεδιασμένος από τον ίδιο, όπως και το χαλί. Πολύ ωραίο χαλί θα πω και ξέρεις εσύ επίσης πως λατρεύω αυτά τα ράφια που αφήνουν όλη τη δημιουργίκοτητα στον ιδιοκτήτη να συνθέσει τη δική του vignette.
To τραπέζι του Saarinen είναι κομμάτι που αντέχει στο χρόνο no matter what. To τραπέζι από κάτω, εποχής French Deco, το αγόρασαν από την υπαίθρια αγορά L\’isle sur la Sorgue στην Προβηγκία. Η ντάνα με τα κουτιά από πίσω κρατά τη συλλογή με πεταλούδες του Conran.
Και εδώ έρχεται το μπάνιο. Το μπάνιο που ομορφότερο δεν έχω δει, αλλά και μεγαλύτερο μόνο μια φορά στη ζωή μου. Ένα μπάνιο διαμέρισμα, με τρομερό κυκλικό τζάκι, μπανιέρα στη μέση, τραπεζάκι με coffee table books, ντουλάπες και τα σχετικά. Οι βούρτσες που κοσμούν το τζάκι είναι αντικούλες από την εποχή των Shakers.
H εφευρετικότητα όμως δε σταματά. Μια καρέκλα που της έφυγε το χέρι, μετατράπηκε σε θήκη ρολού και είναι μια περίεργη νότα σε αυτό το μπάνιο.
all photos via Charlotte Minty
