Η γαζία μου αρέσει πολύ. Τη θυμάμαι από μικρή που με έστελνε η μαμά μου στο φούρνο και ενώ καμία σχέση με τα φυτά δεν είχα, σε αυτό το δέντρο πάντα έκανα μια στάση. Παρόλο την περίεργη γιαγιά που έμενε σε εκείνο το σπίτι, που κάθε φορά που περνούσα από εκεί με κοίταζε με μισό μάτι, εγώ άρχιζα να μυρίζω 50μ. πριν και 50μ. μετά το άρωμα της γαζίας που είχε στην αυλή της. Όταν έστριβα μάλιστα τη γωνία και δε μπορούσε να με δει μάλιστα, πάντα έκοβα ένα μικρό καρπούλι να τον μυρίσω. Μου άρεσε γιατί ήταν ένας κίτρινος βώλος, χνουδωτός και η μυρωδιά του ήταν γλυκιά, να τη φας ήθελες. Ωραία μου γαζία, να που είσαι σε κουρτίνα τώρα!
Η φωτογραφία της γαζίας είναι από το online φυτώριο: best garden και η κορνίζα δικιά μου
Η φωτογραφία της κουρτίνας βρέθηκε στο αγαπημένο μου Kika Reichart ενώ το κολάζ είναι δικό μου.
Εσύ έχεις μυρίσει ποτέ γαζία;
